බඹරතැන්න 7 වන කොටස


 



බඹරතැන්න  - හත්වන කොටස


පෙරදා මතකයන්....
ආ…හ් අක්කේ…. ම්ම්…හ් ම්ම්ම්…හ්… 
සුගතාගේ දැගලිල්ල පරිනත ඈට පුරුදුය. තදින් ගහලා යවපන් මං හෝදාලා අරින්නං. ඈට මොහොතකට හෝ එලියට දැමීමට ලෝබ සිතුනි. සුගතා කෙදිරි ගාගෙන ධාතු විදීම ඇරඹුවේය. මාලාට එය හොදින් දැනේ. ඈගේ සිදුර පිරෙන්ට ධාතු හැලු හෙතෙම හතිලමින් දිගා උනි.
රැය ගෙවෙමින් පවතී. සමනලී තවමත් අවදියෙනි. සුගත් ඒමට පොරොන්දුවූ වේලාවද පසු වීඇත. නමුදු ඔහු පැමිනෙන පාටක් නැත. මැදියම් රැය ගෙවෙන තුරාදදෑස් දල්වා සිටි ඈ ට එහෙමම නින්ද ගොසිනි.
අද එතැන් සිට....
පසුදා උදයේ මාලා අවදි වූයේ සතුටු සිතිනි. කලකට පසු විදි අඹුසැමි ඇසුරෙ පහසින් ඈ කුල්මත්වි ඇත. සුගතා සමග එක්වීමේ බයක් නැත. ඔහුට මේ කාරණා කෙදිනකවත් එලිකල නොහැක. හේ නැටවිමේ සියලු බලතල ඈ සතුය. දෙතුන් දිනක්ම සුගතා අල්ලාගෙන සුව කෙලියේ යෙදුනද කිසිත් නොදත් සමනලී උන්නෙ කේන්තියෙනි. මාලා ඉන්නා නිසා සුගත් නොපැමිනෙන බැව් ඈ සිතා උන්නාය. දැන් ඈ ට මාලා පෙනෙන්නට බැරිය. 
අම්මා අරකී යන්නෙ නැද්ද…
එතනා සමග කල සංවාදයක් මාලාගේ කනට ද වැටුනි.
මොකීද බං…
අර මාලා මෙහෙ බින්න බහිනද ආවේ…
කට කට… උබෙ ඔය හැකර කට අප්පුච්චාට ඇහුනොත් වෙන සංතෑසිය දන්නවනේ… 
අනේ අම්මා…
දැන් ඒ කෙල්ල හිටියාම උඹට මොකක්ද තියෙන රුදාව…
මට පාඩම් කරන්ට බෑ… එකී කෑගහනවා…
අනේ අපිටනම් එහෙම දෙයක් ඇහිලා නෑ…
ඒ උනාට මට ඇහෙනවා විකාරෙ…
සමනලී තමා එලවීමට උත්සහ ගන්නා කාරනේ මාලාට සහසුද්දෙන්ම වැටහිනි. ඈ මුලින් සමනලීගේ නෝක්කාඩු ගනන් නොගෙන උන්නද ඈ කිසිවෙකුටවත් පරාජය වන පැලැන්තියෙ ගැහැනියක් නොවේ. මුලින් සමනලීගේ නොහොඳ නෝක්කාඩු ගනන් නොගෙන සිටියද දැන් ඇගේ ඌස්නෙ වැඩිවී ඇති හෙයකි. 
ඩිංගිරාළත් එතනාත් කුඹුරට ගොසිනි සිරිමලාද පෙනෙන්නට නැත. සමනලී දවල් බත පිලියෙල කරමින් උන්නාය. 
මාත් උදච්චක් කරන්ටද සමනලී…
ඕනෑ නෑ… අපිට අපේ වැඩ කරගන්ට පුලුවනි…
ඈ තරහෙන් පවසයි. 
මොකෝ නිකන් උඹ මා එක්ක අමනාපෙන් වගේ… 
එහෙම දෙයක් නෑ… අම්මලාට උනත් තේරෙන්නෙ නෑනෙ මට විබාග පාස් කරන්ට නම් පාඩම් කරන්ට උවමනා බව…
ඉතින් උඹ පාඩම් කරගනින්… මොකාගෙන් බාදාවක්ද…
පිට අය නැවතිලා ඉද්දී මට පාඩම් කරන්ට පිරියක් නෑ…
මාලාට තවත් නම් මේ අවලං කතා අසා සිටිය නොහැක.
හැබෑට… මොකක්ද දැන් උඹට ඔය කරගන්ට බැරි පාඩම… සුගතා ද උබේ ගුරා…
සමනලීගේ දෑස් උඩ ගියාය. සුගත් ගැන මාලා දන්නේ කෙසේද ඈ කල්පනා කරයි. 
මො… මොන සුගත් ද…
ඇයි අර රැට රෑට උඹේ කාමරේට පැනලා බුදි වදින එකා… අන්න ඌ… 
සමනලීගේ හිස කැරකිනි. ඕ පිටුපසට විසි වී ගියාය. නලල දෙපසින් දාඩිය බිදු බේරේ. 
අ… අක්කා මොනවද මේ කියන්නෙ…
ඈගේ මුහුනෙ විශාල බියකි. 
ඇයි මං කියන්නෙ බොරුද… උඹට මාව එලවගන්ට උවමනා ඌ එක්ක බුදි වදින්ටනෙ… ඩිංගි මාමලාත් දෝනි අන්දගේ පාඩන් කෙරුවාව ගැන දැනගන්ට කැමති වෙයි…
තවදුරටත් සගවා පලක් නැත. ඈ සියල්ල දනී. 
අනේ බුදු අක්කේ අප්පුච්චලාට නම් කියන්ට එපා… මාව මරයි…
සමනලී හඩා වැලපෙන්නට ගත්තාය. දැන් සියලු දේ පාලනය කිරීමේ බලතල මාලා සතුය. ඈ ඉන්නේ පිරුනු හැගීමෙනි. ඈගේ සිතුම් තවදුරටත් තැන්පත් නැත. සමනලී ගැන සියුම් තරඟක්ද ඇත. ඈ තාමත් යොවුන් තරුනියකි. මා පියන්ට වංචාකොට අඹුසැමි සුව ලැබීම සම්මතය නොවේ. නමුදු මාලා ඈ ගේ නැවුම් හෙලුව දැක අවසානය. පිරුනු දෙතන සිහිවන විට ආශාවක් ද ඇතිවේ.
තාම පොඩි එකී… මොකක්ද මේ කරන විකාරේ…
අනේ අක්කෙ මට සුගත් ඕනෑ…
හැබෑට… උඹට ඒ තරන් විසේද…
මාලා ඇයට ලං විනි. ඈ ගේ දෙතන විශාලය. පෙරදා සුගත් ඒවා උරා බී හැටි මතකය. මාලාගේ සිතැගි කිති කැවිනි. සමනලී ගාවින් හමනා දහඩිය සුවද ඊට රුකුල් දේ. ඕ හෙමින් සමනලීගේ අතින් අල්ලාගතාය. දැන් දෙන්නට දෙදෙනා ගෑවෙන දුරිනි. ඈ තවමත් බියෙන් ගැහේ. මාලාගෙ සුරත ඈ ගේ ඉන භරහා ගියාය. ඈට තවත් ඉවසුම් නැත. ඈ සමනලීගේ රෝස පෙති වන් දෙතොල සිපගත්තේය.
සමනලීගේ දෑස් උඩ ගියාය. අක්කා කරන්නේ කුමන සංතෑසියක්ද නොතෙරේ. සුගතා නම් අනන්තවත් දෙතොල උරා බී ඇත. නමුදු මාලා කෙල්ලෙකි. ඈ හීනියට කෙදිරි බිද තදින් තොල් උරයි. දැන් දැන් කලව අතගානා බවද දැනේ. සමනලීට දැන් එයට වීමට නොහැක. සීරුවෙන් උඩට ආ අත නිමේෂයෙන් සිය රහස් කුහරය තලාපොඩි කර දැමුවේය. එසැනින් මාලාගේ ඇගිලි දෙකක් රසවිල කලතා ඇතුලු විය. සමනලීට මෙය දරාගත නොහැක. ඉවසුම් නොදෙන මිහිරකින් ඇගේ සිත වෙලී යයි. ඒ සමගම සමනලීට
 අහ්.. අනේ අක්කේ…
කියවුනි. ඈ හෙමින් මාලාගෙ පපුවට තුරුලු වූවාය. තවමත් දෙතොල් එකට ඇලී ඇත. මාලා ඇගිලි දෙකක් හිලේ ගසයි. රහස් විල කැළඹී ඇති හැඩය. එතුලින් දියර ගලා එයි. ඇගිලි වල එතුනු කල චොස්… චොස්… ගා හඩක්ද පිටවේ.
 
සමනලී කෙදිනකවත් මේ රසය ලබා නැත. දෙතොලෙන් නොනැවතුනු මාලා කම්මුල්, කන්පෙති උරා බෙල්ලද ලෙවකයි. ඈට කිතිය. ඊට එහා මිහිරකි. හිතේ දැවෙන හැගීම් පා වෙනවා සේය. මාලාට දැනුනේ සුව මිහිරකි. ඈ සමනලීව උරා බොයි. ලපටි ඇග රහය. රහස් කුහරයද තෙමී ඇත. දෑගිලි හිරට බහී ඈ. සමනලීව තුරුල් කර ගත්තාය.
නංගීයේ…
ම්ම්ම්…හ්… 
උබට සනීපද…
අනේ ඔව් අක්කා… ඉන්ට බෑ…
සමනලී කොදුරා කීවාය. 
යං ඇඳට…
සමනලීගේ දුඹුරු පැහැති ගවුම ක්ෂනයෙන් ගැලවුනි. තන පටයක් තිබුනද ජංගි කොටයක් නැත. මාලා ඇයව ඇදට තල්ලු කලාය. සුදු කලවා මැද්දේ පීදුනු මයිල්ලූව වෙත මුහුන යොමා දිව දැමීය. සමනලීට දැනුනේ සුමිහිරි සනීපයකි. ඈගේ ගත ආශාවෙන් දැවුනි. ඈ ඇඳ රෙද්ද මිරිකාගෙන තදින් කෑ ගසයි. මාලාගෙ දිව තවත් ඇතුලට ගියේය. ඈ රහස් කුහරය කලතා උරා බීවාය. ඈ මීට කලකට පෙර සිය හොදම යෙහෙලිය සමග බුදි වැදුනාද ඒ ජීවිතය වලදමා තිබුනි. නමුත් පහුගිය දින කීපයේ සිදු වූ සංතෑසි මාලාගේ යටපත් වු හැගීම් අවදි කෙරිනි.
සමනලීගේ ඇග පන නැතිවෙන්නාක් මෙන් දැනුනි. රහස් කුහරයෙන් ගලනා දියර ඇඳ රෙද්ද තෙමා ඇත. මාලාගෙ දෙතොල තවමත් හිල් කටේය. ඈ පිස්සුවෙන් මෙන් හිල උරා බොයි. සමනලී දැගලීමට පටන් ගත්තාය. ක්ෂනයෙන් ඇග හිරි වැටීගෙන ආවාය. 
අනෙ අක්කෙ… මට මොකක්ද වෙනවා… අ..ම්මා..හ්… අයියෝ…හ්… 
ඇගේ පැණි මුට්ටිය බිදුනි. වක්කඩේ කැඩුනාක් මෙන් රස දියර මුදාහැරේ. වැඩිමනක් මාලාගේ කට තුලය. මොහොතක් ගැස්සි ගැස්සි උන් ඈ හෙමීන් සීරුවේ නිසල උනි. 
සමනලීට දැනුනේ සැනසීමකි. මාලා පිලිබද ලොකු ආදරයකි. ඈට මෙවන් හැගීමක් මින්පෙර දැනී නැත. 
මගේ අක්කේ… 
ඕ ආදරෙන් මාලාට තුරුල් උනි. ඈ ද උන්නේ නොඉවසිල්ලෙනි. ඈ ගවුම් කොටේ උස්සා ජංගි කෑල්ල ගලවා දැමීය. සමනලී මිට පෙර ගැහුනු රසගක් දැක නැත. අක්කාගෙ එකේ මයිල් වනයකි. ඈ ආසාවෙන් බූව තුලට ඇගිල්ලක් දමා කැලතිය. එය උනුහුම් ය, තෙත බරිත වී ඇත. සීරුවෙන් ඇගිල්ලක් ඇතුල් කලාය. මැලියම් ගතියක් සමග පතුලට ලිස්සා ගියේය. මාලාට කෙදිරි ගෑවිනි. ඈට මේ සතුට අවැසිය. සමනලීගෙ ඔලුවෙන් අල්ලාගෙන හෙමින් පහත් කලාය. ඈට අක්කාගෙ උවමනාව තේරුනි. මුහුන රහස් කුහරයට ලං කලද සබකෝලයක් දැනේ. මාලාට තවත් ඉවසුම් නැත. ඈ සමනලීගෙ කෙස්වැටියෙන් අල්ලා තද කර ගත්තාය. 
මාලාගෙ කුභරයෙන් ආ ගද ඈට පුරුදු නැත. නමුදු ආසාවෙන් මෝදිත යාමයේ එය බාදාවක් නොවීය. ඈ සෙමින් දිව දමා රහ බැලීය. තද ඇඹුලකි. මාලාගෙන් ගැලවුමක් නැත. ඕ සමනලීව තද කරාගෙන හිදී. හෙමි හෙමින් රහට හුරු වූ ඈ දිව දමා උරාබීම ඇරඹුනි. මාලා සතුටින් කෑ ගසයි. ඈ කලකට පෙර නිතිපතා මේ සුව විදි ගෑනියකි. 
ම්ම්ම්…හ්… නංගියේ… කලතලා උරා බීපන්… ආ…හ්… 
ඈගෙ දෙඇස් පියවී ඇත. රහස් කුහරය කැලතෙමින් තිබේ. දනිස් පල්ලෙන් ගලා එන මිහිරෙ කෙලවර ඈ දනී. 
ආ..හ්… ම්ම්ම්…හ්… අම්මා…හ්… 
තද කෙදිරියක් සමග ඈ සිය සතුට සමනලීගේ මුව තුලම මුදාහලේය.
මීලග කොටහින් හමුවෙමු...


හයවන කොටස මෙතනින් බලන්න

#සිංහල_වැල_කතා_   #welakatha    #වැලකතා    #wela 

Post a Comment

0 Comments