බඹරතැන්න - 05 වන කොටස 

පෙරදා මතකයන්....

මොකා වුවද වැඩේ හොදට කරනා බව දැනුනි. එතනාගෙ තන කිරෙන් දොල සංසිදුවා ගත් උක්කුවා ඈට වැරෙන් පහර දුනි. රහස් කුහරය පත්ලටම දණ්ඩ බසී. ඔහුට දැනෙන්නේ අපමණ මිහිරකි. සෑහෙන වෙලාවක් දැගලු එතනා දැන් දැන් සද්දෙට කෙදිරි බිදියි. ඈ සතුටු වන වග උක්කුවාට දැනුනි.

ආහ්හ්හ්… 

ධාතු පිටවීමට ආසන්නය. හෙතෙම එතනාට තුරුල් වී තදින් ගසයි.

 

ඕහ්… ම්ම්ම්හ්…

තවත් නම් බැරිය. උක්කුවාගෙ යගදාව ධාතු විදීම ඇරඹුනි.

අද එතැන් සිට....

මං ගොහින් කෙල්ල එක්කන් එන්නං…. උබ කෑම ටිකක් හදපන් එතනෝ… ඒකී මේ එන්නෙ අවුරුදු ගානකින් නොවැ… 

ඒක නම් ඇත්ත… උඹලා පලයල්ලකො, මං මොනාහරි රත් කරලා ගන්නම්…

ඩිංගිරාළ ලුමාලා බයිසිකලය එලියට ගත්තේය. ඔහු මේ සැරසෙන්නේ එතනාගේ බාල නැගණියගේ දියනිය කැන්දාගෙන ඒමටයි. කලක් කොලඹ ප්‍රදේශයේ ඉගෙනුම ලැබූ ඈ ඩිංගිරාළලාගේ ගම්මානයේ වගා උපදේසන සැසියකට සහබාගී වීමට පැමිනෙන බව කල්තියාම දැනුම් දුන්නේය. නමින් මාලා වූ ඇය ගොවි නියාමකවරයකි. ඩිංගිරාළ කඩමන්ඩියට යන විටත් මාලා බසයෙන් බැස හමාරය.

අප්පේ ලමිස්සි දැක්ක කල්… දැන් නම් තවත් හැඩවෙලාද කොහෙද… 

අනේ යන්ට මාමා විහිලු නොකර… කෝ එතනා නැන්දා… 

ඒකි උබට කෑම පිලියෙල කරනවා… 

හම්... හම්… 

ඉදගනින්කො සයිකලෙන්…

ඩිංගිරාළ සිය ඥාති දියනිය සමග කයියක් දාගෙන ගමන ඇරඹීය. 

නිවසට අමුත්තන් පැමිනීම ගැන සිරිමලාගේ මනාපයක් නැත. හැමවිටම වාගෙ ඔහුට සිදුවන්නේ අමුත්තන්ට කාමරය බාර දී එලියේ පිල්කොටයේ රැය පහන් කිරීමටය. අඹ ගහ මුදුනේ සිට හෙතෙම පාර නීරීක්ෂනය කරයි. 

එනවා එනවා… අප්පොච්චා එනවා… 

සිරිමලාගේ සද්දෙට එතනාද දුවගෙන ආවාය. 

හප්පේ මගෙ කෙලී… උඹ එහෙනම් ආවා… 

එතනා සිය ඥාති දියනිය ආදරෙන් පිලිගත්තාය. 

සිරිමලෝ අක්කගෙ බෑග් දෙක ඇතුළට ගිහින් දීපන්… 

කල්තියාම සිරිමලාගේ කාමරය මාලා වෙනුවෙන් පිලියෙල විනි. තරහෙන් මුමුනමින් හෙතෙම බෑග් දෙකත් උස්සාගෙන කාමරයට ආවේය.

මොකක්ද මල්ලී අර ගහ උඩ තියන්නේ…

ඇදුම් මාරු කරගෙන එලියට පැමිනි මාලා අඹ ගහ මුදුනේ තිබු යමක් දැක

ඇසීය. 

ආ ඒ මගෙ අට්ටාලෙ…

ඒ කියන්නේ…

නාගරික පරිසරයක හැදී වැඩුනු මාලාට ඒ ගැන අවබෝධයක් නැත. 

ගහ මුදුනේ ඉදන් ඉන්ට හදලා තියන්නේ… අඹ ගෙඩියකුත් කකා මුලු ගමම බලතැහැ… 

අනේ හැබෑද මාවත් උඩට එක්කන් පලයන්කෝ…

ඈ සතුටින් කියයි. සමනලීගේද ඔවැනි ආසාවක් නිසා මීට ප්‍රමත නිර්මාණය කල ලනු ඉනිමගක් සිරිමලා සතුය.

අක්කට ඔය ගස් බඩගාන්ට පුලුවනනැ… 

අනේ මට කොහොමහරි යන්ට ඕනෑ මල්ලී… මාව එක්කන් පලයන්…

මාලාගෙන් බේරුමක් නැති හැඩය. සිරිමලා ගහ මැද ගැට ගසා තිබූ ලනු ඉනිමග පහතට හෙලීය. අප්පොච්චා මේ කාරිය දුටුවොත් ගුටි පූජාව අනිවාර්ය බව ඟේ දනී. මාලාගෙන්ද බේරුමක් නැත. 

හරි අක්කා එහෙනම් මේ හරහට බැදි කෝටු අල්ලන් උඩට නගින්ට… මාත් පහලින් එන්නං…

හා මල්ලී…

ඈ සංතෝසෙන් ලනු ඉනිමග අල්ලා ගත්තාය. පියවරෙන් පියවර මාලා උඩට යයි. සිරිමලාද පහලින් එල්ලී එයි. හෙතෙම මොහොතකට උඩ බැලීය දුටු දෙයින් ඇස් දෙක ලොකු වී කට ඇරුනි. මාලාගෙ කෙටි සාය අස්සෙන් ජංගි කොටේ පෙනේ. එය රෝස පැහැය. සිරිමලා තව සමීප විය. ජංගි කොටය අස්සෙන් මයිල් ගස්ද එලියට පැන තිබේ. හේ මේ තරං සමීපයට ගෑනූ රසගක් දැක නැත. 

දැන් සිරිමලා උන්නේ අක්කාගෙ පස්ස අසලය. සාය අස්සේ ගැස්සෙන තට්ටන් දෙක ගෑවෙන නොගෑවෙන දුරින්ය. කුමන්දෝ නුපුරුදු සුවදක් ද හමයි. හනිකට සුරත හොලවා සතුටු වීමට සිතුනත් මේ ඊට වෙලාව නොවේ. 

පංකාදුයි මල්ලී… අවට හොදට පේනවනෙ… 

අට්ටාල කොටෙ ඉදගත් මාලා පැවසීය. නමුත් සිරිමලා ඉන්නේ පැටලිල්ලකය. ඔහුගෙ දණ්ඩ මෝරා ඇත. කිසිදා යට කලිසන් නොඅදින සිරිමලාට කරකියාගන්ට දෙයක් ද නැත හේ ඉනිමගේ එල්ලී හිදී.

ආ අන්න අර අඹේ පැහිලා… අනෙ සුදු මල්ලියෙ කඩලා දියන්කෝ…

මාලාගෙ කරදර වල නිමාවක් නැත. උඩට පැමිනියහොත් මෝරා ඇති

ලිගුව පෙනේ. අක්කා දුටුවොත් වස ලැජ්ජාවය.

අනේ වරෙන්කො… මල්ලී මොකද උඹ රිලවෙක් වගේ එල්ලීගෙන ඉන්නේ…

සිරිමලා හෙමින් සීරුවේ කලවා මැද දන්ඩ ඔබා ගත්තේය.

ආන් අරක මල්ලී… අර ඉත්ත අග තියන්නේ… හොදට පැහුන් පාටයි… 

අනේ මං එතනෙට උස මදි අක්කෙ…

උඹ එල්ලියන්කො… මං උස්සන්නන්…

සිරිමලාට ගැලවීමට බැරි හැඩය.

සික් අප්පා… මේකිගෙන් තියෙන කරදරේ… 

හේ තනිව මුමුනා අඹ අත්තේ එල්ලුනි. නමුත් උස මදිය අඹ ගෙඩිය ඇත්තෙ ඉහල අත්තේය.

ඉදින් ඉදින් මං උඹව උස්සන්නං… 

ඈ සිරිමලාගේ ඉනෙන් අල්ලාගත්තාය. සිරිමලාට කිතිය. ඔහුට ගෑනු ස්පර්ශයක් පුරුදු නැත. 

අනේ මොකද දගලන්නේ අපි දෙන්නම වැටෙයි… කෙලින් ඉදහන්කෝ…

නමුත් සිරිමලාට දැනෙනා කිතිය වැඩිය. මාලා ඔහුව තදින් අල්ලා සිටී. තවමත් උස මදිය.

කෝ කෝ ඉදින්… මං තව ඩිංගක් උස්සන්නං…

ඈ සිරිමලාගේ තට්ටමෙන් අල්ලා උඩට කිරීමට සැරසුනා පමනි. මෙතෙක් කලවා අස්සෙ ඔබා උන් දණ්ඩ බුක් ගා එලියට පැන කෙලින් විය. නමුත් සිරිමලාට පස්සෙන් උන් මාලා මෙය දුටුවෙ නැත. ඇයට අවැසි වූයෙ අඹ ගෙඩියක රහ බැලීමය. දණ්ඩ එලියට පැන ඇති බව සිරිමලා දනී. ඌට දාඩියකුත් දා ඇත. 

අනේ බෑ අක්කේ… මාව බස්සාපන්… 

තව පොඩ්ඩනෙ… ඉදින්කො…

ඈ සිරිමලාගේ කලවා මැද්දට අත තබා උස්සන්නට සැරසෙනවාත් සමග කෙලින් වු යගදාව අතට අසුවිනි. සිරිමලාට කෙදිරී ගෑවිනි. ඊටත් එහා වස ලැජ්ජාවය. කෙසේ හෝ අඹ ගෙඩිය නම් කඩා ගත්තේය. 

ආ… මෙ..න්න අක්කෙ අඹ… 

හේ අපහසුවෙන් මුනුණයි. ප්‍රාණවත් වු දණ්ඩේ උනුහුම මාලාට හොදින් දැනුනි. ඈගේ සියොලගම හිරිවැටී ගියේය. මාලා දීග ගිය ගෑනියෙකි. බංදු රට රස්සාවට ගොස් තෙවසරක් ගෙවුනි. ඈ ට ඔහු ගො සිහිපත් වෙන වාර අනන්තය. කලකින් අඹුසැමි ඇසුරක් පවත්වා ද නැත. සිතැගි දැල්වුනිද සිරිමලා පොඩි එකෙකි. ඇරත් බංදු ට වංචා කිරීමටද නොහැක. 

කෝ දියන්… ම්ම් රහයි මල්ලී…

ඈ කිසිත් නොවූ අයුරින් හැසිරුනි. සිරිමලාට ද සැනසීමක් දැනුනි.

සිරිමල් පුතේ… සිරිමලො… 

ඇයි අප්පුච්චා… 

අපි කුඹුරට යනවා… අම්මා තනපු එලවලු කොටුවට නිතරම ගිරව් එනවා කියලා කංකරච්චලේ… උබට හැකිද කැටිපෝලයක් වත් තනලා දෙන්න… 

හොදයි අප්පුච්චා…

සිරිමලා මෙවැනි වැඩ වලට කැමතිය. හේ හනිකට කරුවක් සහිත කෝටු කෑල්ලක් කපාගෙන කැටිපෝලයක් තැනීම ආරම්භ කෙරිනි. ලීය දෙකෙල්වර බැදීමට රබර් පටියක් අවැසිය. කොහේ හෝ රබර් පටියක් තිබුනු බව මතකය.

ආ… මගෙ ඇද යටනෙ…

සිරිමලාට වහා මතක් විනි.

අක්කේ… මාලා අක්කේ… 

හේ සිය කාමරය අසලට වී මාලාට අමතයි. ප්‍රතිචාරයක් නැත. 

කොහෙ ගියාද මේකි… 

සිරිමලා කාමරයට ඇතුල් විය. අක්කා නැත. හේ බිමට නැවී ඇද යට තිබූ රබර පටිය සෙවීමට පටන් ගත්තේය. ඇද්දේය රබර් පටිය එලියට ආවේය. ඒ සමගම පැටලී තිබුනේ රෝස පැහැති ජංගි කොටයකි. දුටු සැනින්ම ඔහුට එය මතක් විය. 

මීට පැයකට පමන පෙර මාලා ඇද උන්නෙ මෙය නේද… 

සිරිමලා හෙමින් සීරුවේ ජංගි කොටේ අතට ගත්තේය. තරමක තෙත ගතියක්ද දැනේ. කිසිවෙක් පෙනෙන්නට නැත. ජංගි කොටයෙන් තරමක් සැර සුවදක් හමයි. සිරිමලා හීන් සීරුවෙ නාසයට තබා ගත්තේය. දැනුනු ගදට නාස් පුඩු කැලතී ගියේය. 

හප්පා ගඳ… 

ඌට කියැවිනි. නමුදු ඇග හිරිවැටීගෙන ආ අමුතු සුවයකි. හේ තව වරක් සිම්බේය. ඒ පාර නම් දැනුනේ මිහිරකි. කලිසන් කෑල්ල අස්සෙ බාවා දනලියයි. වැඩිමනක් යන්නට මත්තෙන් ඌ පිස්සු වැටුනි. මාලාගේ රසගේ සුවඳ සිරිමලාගේ ඇගට ඇතුලු වී හමාරය. සිරිමලා තවමත් ජංගි කොටේ නහයට තද කරගෙන සිටී. එයින් හමනා සුවද ඌගෙ ගත වෙලාගෙන ඇත. ඇස් දෙක හෙමින් පියවී යයි. ප්‍රානවත් වු යගදාව කලිසම ඉදිරියට කෙලින් වි ඇත. සිරිමලා කලිසන් කොටේ අස්සෙන් බාවා එලියට ගත්තේය. 

කලක පටන්ම අතින් සතුට ලබන නිසාමදෝ යගදාව පෙරට වඩා විශාලය. නහර පෑදී ඇත හෙමින් සීරුවේ හම්පොත්ත පස්සට කර අත හෙලවීය. මාලාගේ සුවදත් එකතු වී දැනෙන සතුට දෙගුන වී ඇත ඌට ඉබේම කෙදිරි ගෑවිනි. ඒ තරම් සංතෝසයක් දැනේ.

සමනලී සමග පලා කැඩීමට ගිය මාලා ගෙට ආවේ කිලිටි ඇදුන් ටික සෝදා දැමීමට සිතාගෙනය. ඈ කෙලින්ම කාමරය වෙත ආවාය. ඒ එනකොටවත්ම සිරිමලා කරන කාරිය දුටු ඈගෙ දෑස් විශාල විය. මුහුන පුදුමෙන් පිරී ගියේය. එකපාරට කෑගසා බැන වැදීමට සිතුනද සිරිමලාගේ යගදාව දකිනා විට ඈ නැවත වරක් අසරන විය. එය ශක්තිමත් ය නහර පෑදී රත් වි ඇති හැඩය.

ආහ්.. ආ..හ්… 

සිරිමලාගෙ කෙදිරිය ඈට ඇසුනි. සැනින් යගදාව කෙලවරින් ධාතු විදීම ඇරඹිනි. අගින් නිකුත් වු ධාතු පහර බිත්තිය තෙමාගෙන පහලට රූටයි. මාලා වහාම දොරකොඩින් ඉවත්ව කුස්සිය පැත්තට ගියාය.

සමනලීගේත් සුගතාගේත් පෙම් කතාව කාටත් හොරා සුවදායක ලෙස ගලායයි. දැන් ඈට ඔහු නැතිවම. බැරිය දෙදෙනා බොහෝ විට කෝන් ගහ මුල තනිවෙයි. පලමු එක්වීමෙන්ම සමනලී ඊට ඇබ්බැහි වූවා සේය. ඇයට අඹුසැමි පහස නැතිවම බැරිය. සුගතාටද එසේමය. ඔහුද සමනලීගේ ලපටි කුහරයේ රහට පිස්සු වැටී ඇත. දෙතුන් දිනක්ම දෙදෙනාට තනි වීමට තරම් අවකාශයක් නොමැති වූ තැන සුගතා ඈ සොයාගෙන ආවේය. 

සමනලී… ඇයි උඹ පහුගිය ටිකේම කුඹුරු පැත්තෙ නාවේ… 

අනේ එන්ට විදිහක් නෑ සුගත්… අපෙ ඥාති අක්කා කෙනෙක් ඇවිත් ඉන්නවා..

හැබෑද… ඒකි කවදද යන්නේ…

අනේ මන්දා… මං හිතන්නේ තව කාලයක් ඉදී… 

අනේ එතුවක් මට ඉන්ට බෑ සමනලී…

මං දන්නවා සුගත්… ඒ කියලා අපි මක් කරන්ටද…

 මං ගාව තියනවා හොඳ අදහසක්…

අර මක්කද… 

මං රෑට ගෙට පනින්නං…

අනේ අම්මෝ… අප්පොච්චා එහෙම දැක්කොත් උබෙ මලගම තමයි…

එහෙම වෙන්නෙ නෑ… උන්දැලා බුදියපුවාම එන්නං…

අනේ මට බයයි සුගත්… 

උඹ බයනොවී ඉදින්කො… මං දන්නවා කරන්ට ඕනෑ විදිහ…

සුගතා මොනව කීවද සමනලීට ඇත්තේ බියකි. ඈ අප්පොච්චාගෙ හැටි හොදින්ම දනී. නමුදු ඈට සුගත් ගේ පහස නැතිව සීට්මටද නොහැක.

ගොම්මන් අදුර වැටී රාත්‍රිය උදා විය. සුපුරුදු පරිදි එතනා සියල්ලන්ටම කෑම බෙදුවාය. හැමෝම කා බී සිය වාසස්තාන කරා ගියේය. සිරිමලාට සිදු වූයේ එලියේ පිල්කොටය උඩ රැය ගතකිරීමටය. පිල් කොටයක් කිවාට එහි විශාල බුරුත ලෑල්ලකි. ඒඋඩ පරන මෙට්ට කැබැල්ලක් ඇත. ඉදිරි දොරට යාබද ඉස්තෝප්පු කෑල්ලේ සීතල හුලං පාර වැදි වැදී බුදියෑමට හැකි වුවද සිරිමලා තනිව එලියේ විසීමට බියය. 

පරිසරය නිසොල්මන්ය. හැමෝම සුව නින්දේය. නමුත් මාලාට නින්ද ලගාවූයේ නැත. යහන මත තනි වූ ගැහැනියට දවසේ වු සත්තෑසි  සිහි වින. සිරිමලාගේ දන්ඩෙ ඌස්නෙ දැනුන හැටි. කාමරේ ජංගි ඉඹ ඉඹ සිටි වෙලේ එය මෝරා තිබු හැටි. ඈට මැවි මැවි පෙනුනි. බංදු සිටි සමයේ රැ පුරා සුව ලබාපු අතීතය මෙනෙහි වන විට මාලා ට ඉවසුම් නොදෙ. ඔහුටද විශාල යගදාවක් හිමිය. විටෙක සිරිමලාගෙන් සැනසීමටද සිතේ. ඌගෙ බාවා ලොකු වුවද වයසින් පොඩිය.

සිත් බිදුම් අවසානයේ නිදා ගැනීමට මාන බැලුවද ඈට ලොකු චූ බරක් දැනුනි. යන්තන් හද එලිය ඇති නිසා තනිවම කුස්සි දොරෙන් එලියට ආ මාලා අයිනක ඉදගෙන ගවුම උස්සා චු පාර මුදාහැලීය. ඇය සිට ගැනීමට තනත්ම අදුරේම කිසිවෙකු ගෙවල් පැත්තට ඇදෙනු පෙනිනි. මාලා වහා අසල තිබු අඹ ගහට මුවා උනි. ගහට හේත්තු කර තිබූ වෙලං පොල්ලකි. බොහෝ විට ඈ කොලඹ ටවුමේද තනිව දිවි ගෙවු බැවින් ලෙහෙසියෙන් බිය වන්නියක් නොවුනි.

වෙලං පොල්ල අතට ගත් ඈ අදුර කපාගෙන ඇදෙන එකා දිහා විමසිල්ලෙන් බලා උන්නාය. හේ එතරම් ලොකු මිනිහෙක් නොවේ. කෙලින්ම ඇදෙන්නේ සමනලීගේ කාමරය පැත්තටය. මොකා වුවද මාලා සූදානම් සරීරයෙන් කුස්සි බිත්තිය දිගේ කිට්ටු උනි. ආපු වාහේ කෙල්ලගේ ජනේලයේ මුල නතර විනි. 

ප්ස්… ප්ස්… 

හීනියට ඇහුනු ශබ්දයකි. මොහොතින් ජනෙල් පියනක් ඇරුනි. ලද අවසරයෙන්

හෙතෙම කාමරේට පැන්නේය. විස්මයට පත් මාලාට සියල්ල වැටහුනි. ගෙට පැන්නේ සමනලීගේ ආදරවන්තයා වෙන්ට ඕනෑ. හිංචි කෙල්ල වාගේ උන්නාට කරන වැඩ ගැන මාලා ට තවමත් පුදුමය. ආපහු හැරී යාමට සිතුවද කාමරයේ සිදුවන්නේ කුමක්ද කියා කුතුහලයෙන් පෙලේ. වෙලං පොල්ල පසෙකින් තැබූ ඈ හෙමින් සීරුවේ ජනෙල් පියනට කිට්ටු විනි. 

ම්හ්… මගෙ දෙයියා… අනේ සුගත්… ම්ම්…හ්…

දුටු දෙයින් මාලා වික්ෂිප්ත විය. ඈ මෙචන් දෙයක් කිසි විටෙකත් බලාපොරොත්තු වූවේ නැත. සමනලී ඒ වන විටත් උන්නේ අමු හෙලුවෙනි. ගෙටපැනපු හාදයා ඇගේ දෙතන මිරිකමින් උරා බොයි. 

ආහ්… ස්…. ම්ම්..හ්… 

හඬින් ඇහෙනා කෙඳිරියකි. කෙල්ල සතුටු වෙන බව මාලාට දැනුනි. 

දින කීපයකින් ලැබෙනා පහස සුගත් හොදින් විදිනා හැඩය. හේ සමනලීගේ දෙතන සූප්පමින් උරා බොයි. සුරතේ ඇගිලි දෙකක් රහස් කුහරය තුලය. එය හොදින් උනුහුම් ව ඇත. ඇයද කකුල් පලල් කර ඉඩ දෙයි. 

ඇති දෙයියා… ඇති… ඉක්මනින් කරලා යන්ට… අප්පුච්චා අවදි වෙයි…

සමනලීට යම් බියක් ද දැනුනි. සුගතාද උන්නේ නොඉවසිල්ලෙනි. සරන් කෙටිය අස්සේ යගදාවෙන් සෙවල ද ගලයි. 

ඇල වෙලා පලල් කරපන් මැනිකේ… 

ඈ වහා ඇදේ හාන්සි විය. කලු මයිල් ගුලිය අස්සෙන් පෙනෙනා රහස් කුහරට කෙල පිඩක් මුදාහල සුගතා හෙමින් තුරුලු විනි. 

ආ…හ්….

ප්‍රානවත් වූ ලිගුව ඇතුල් වූ විට දැනුනේ සුවබර මිහිරකි. දෙදෙනාම සතුටු කෙදිරි පිට කරයි. කලක් තැන්පත්ව තිබු හිත ගිනිගෙන දැවෙමින් තිබුනි. සමනලී විදිනා අඹුසැමි පහස බලාසිටින මාලාගෙ රහස් කුහරය තෙත් වූවා වැනි හැගීමක් දැනිනි. ඈ කාලයක් හොදින් සැප විඳි ගැහැනියෙකි. ඈ ඇතුලටත් එලියටත් තල්ලු කරමින් ගිලෙනා යගදාව දෙස එක එල්ලේ බලා උන්නාය. එයද ශක්තිමත් දණ්ඩකි. සමනලීගෙ හිල් කට පුරවා වදින හැඩය. මාලාගේ අත නොදැනීම ගවුම අස්සට ගියේය.

කලක් බාවිතා නොකල නිසාදෝ එය මයිල් වලින් පිරී තිබුනි. ඈ මයිල් රොද අස්සට ඇගිල්ලක් එබුවාය.

මිහ්… ආහ්… 

නිතැතින්ම කෙදිරියක් පිට උනි. මාලාට ඒ පහස අවැසිය. හිත ඉවසුම් නොදේ. තවත් ඇගිල්ලක් ඇතුල් කරගත් ඈ සුරතේ සතුට සෙවීය. සුගතාගේ යගදාව වේගයෙන් පහර දෙයි. සමනලී උන්නේ සතුටු ගඟක කිමිදෙමිනි. ඈ පහුගිය දින කිහිපය ගෙව්වේ සෑහෙන අමාරුවෙනි. රත් වූ යගදාව ඇතුල් වන විට දැනෙනා පහසට ඈ බෙහෙවින් ඇලුම් කරයි. එය සිය රහස් කුහරය කලඹවා පහර දෙන විට මුලු ඇගම ප්‍රීති ප්‍රමෝදයකින් වෙලී යයි. දෙදෙනාම සුව මිහිරේ වෙලී උන්නේය. හිල් බොක්කේ උනුහුම් පහසට යගදාව පුපුරයෑමට ආසන්න විය.

සුගතාගේ ජවය තවත් වැඩි වීය. 

ආ…හ්… මයෙ මැණිකේ… 

හෙතෙම කෙදිරි ගාගෙන ධාතු හැලීය. මාලාටද තද කෙදිරියක් පිටවිනි. කලකට පසු ඇගේ පැණි මුට්ටිය බිදුනි. රස දියර කකුල් පල්ලේ බේරෙයි. සුලු මොහොතකින් සුගතා ජනේලෙන් පැන පිටවිය.ඔහු යන දෙස කැලබුනු සිතින් මාලා බලා උන්නාය.

06 වන කොටස මෙතනින් බලන්න

#සිංහල_වැල_කතා_  #welakatha    #වැලකතා    #wela    #බඹරතැන්න