බඹරතැන්න - 04 කොටස 

පෙරදා මතකයන්....

.....................................ඈගේ ගැට තනයක් හෙමින් පොඩිවෙයි. ගවුමේ පපු කොනින් ඉදිරියට නෙරා ආ ගැට දෙක සැබැවින්ම කාමුකය. දොදොල් වන් තනයේ මිහිරට සුගතාගේ බාවා පන ගසා ආවේය. දෙදෙනා බංකු කොටෙ තුරුල් වි හිදී. අම්මා හෝ අප්පොච්චා කොයිම හෝ වෙලේක පැල්කොටේට රිංගන බව සමනලීට සිහිවිනි.

සුගත් අපි යන්… අප්පුච්චලා දැන් එයි… 

සුගතාට ඇගේ පහසින් මිදීමට සිත් නොදේ. 

සමනලී උඹ ගෙදර යනවා කියලා පාරට වරෙන්කො… 

ඒ මොකටද… 

වරෙන්කො මැනිකේ… 

අද එතැන් සිට....

සුගතා ඩිංගිරාළට ආයුබෝවන් කියා කුඹුරු පාරේ ඇදෙයි. පහලින් සමනලීද ඇදේ. කුඹුරුමායිමෙන් මෙහා කොටස රුස්ස වනයයි. ගම්මුන් බොහෝමයක් වනය තුල හේන් කොටා ඇත. හේන් තිබෙනා ඉසව්වට ඇතුල් වන්නේ වනයේ එහා මායිමෙනි. සුගතා ඉන්නා ඉසව්වෙන් රිංගන්නේ දර කඩන ගෑනුන් පමනි. කොනකින් තිබු අඩි පාරෙන් හෙතෙම වනය දෙසට ඇදුනි.

 ස්ස්… ස්ස්… 

හේ සමනලීද කැන්දා ගනී. 

කොහෙද මේ රිංගන්නේ… අනේ මට බයයි… 

බයවෙන්ට එපා මං ඉන්නවානෙ… 

සුගතා ඇය ද කැටුව ඇතුළට රිංගයි. 

සුගත් දන්නවා ද මේ පැත්ත… අපි අතරමං වෙයි… 

මට මේ ඉසව්ව හුරුයි… බය නොවී වරෙන්කෝ…

කැලේ ඇතුළට වන්නට පිහිටි රැස්ස කෝන් ගහකි. ඉදහිට ලලිත් සමග කෝන් කෑමට පැමිනි සුගතාට පාර හොදින් පුරුදුය. හෙතෙම සමනලී කෝන් කදට හේත්තු කරවා ගත්තේය. 

සමනලී… ම්ම්ම්… 

සුගතා ඈට සෙනේහෙන් තුරුල් විය. රතට හැරුනු දෙතොල සිසාරා උනුහුම් හාදු වැස්සක් කඩා හැලේ. සමනලීට දැන් ඔහු නැතිවම බැරිය.

මගෙ සුගත්… ම්හ්… 

ඈ ද කොදුරමින් සුගතාගෙ මුහුනත් කම්මුලත් සිප ගත්තාය. සමනලීගෙ පපු කිනිත්තේ පීදුනු තන යුගලය පපුවට තෙරපී තිබේ. සුගතාගේ හිතේ ආසාවල් ගොන්නකි. හේ සීරුවෙන් ගවුමට උඩින් තන ගෙඩියක් මිරිකුවේය. සමනලීට කෙදිරි ගෑවිනි. ඈට මේවා නුහුරුය නුපුරුදුය. නමුත් හිතට දැනෙනා මිහිරට විරුද්ධ වීමට නොහැකිය.

නොයිදුල් තන ගෙඩිය මෙලෙකය. හේ තව තව මිරිකයි. යොවුන් වියට පා තබන දෙදෙනාම මේවාට ආගන්තුකය. සුගතාද කෙදිනකවත් ගැහැනියෙකුගේ තනයක් දැක නැත. සමනලීගේ තැඹිලි ඉත්ත බැලීමට හිත ආසාවෙන් නලියයි. ගවුම උඩින් මිරිකීමට අවසර ලැබුනද එතනින් නැවතිය නොහැක. කිසිදාක නැති තරම් යගදාව පන ගැන්ව ඇතිබව ඔහුට දැනේ. 

සමනලීගෙ පපුව ආසාවෙන් ගැහේ. සුගත් කුමක් කරම්දායි ඈ නොඉවසිල්ලෙන් බලා හිදී. හිතට දැනෙන්නේ මිහිරකි. ඈට මේ මොහොත අවැසිය. රලු අතින් පොඩිවන තනයට සුවයක් දැනේ. 

සුගත් ඕවා අතගගා උන්නා ඇති… අපි යමු… ඈ පැවසූවෙ හිතට එකගව නොවේ. සමනලී තව බොහෝ වෙලාවක් රදවා ගත නොහැකි බව ඔහුට වැටහුනි.

 තව ඩිංගකින් යං මැනිකෙ… මට මේවා බලන්ට ආසයි… 

හෙතෙම ආසාවෙන් තොදොල් ව කියයි. සමනලීගෙ හිතට ලොකු චකිතයක් දැනේ. ඈ මීට පෙර කෙදිනකවත් පිරිමියෙකු ඉදිරිපිට මෙලෙස හැසිරී නැත. 

අනේ මට බයයි සුගත්… 

බයවෙන්ට කාරියක් නෑ… මේ කැලේ මොකාවත් නෑනේ… 

ඒ උනාට ඔයා නම් කියයි… 

ඇයි උඹට මං ගැන අවිස්වාසයක්ද… 

නෑ දෙයියා… මට ලැජ්ජයි…

මං උඹව කැන්දන් යනවා සමනලී… හැබෑවටම…

ඇයගේ හිතට දැනුනේ ආසාවකි. 

හැබෑවටම…

මං උඹ ඇර වෙන එකියක් කවදාවත් සහේට ගන්නෑ… මගෙ අම්මා පල්ලා...

සුගත්ගෙ බහ ඈ තදින්ම විස්වාස කලාය.

ම්ම්… කරනකාරියක් විහගට හොදද…

සුගතාට දෙවරක් සිතීමට අවැසි වූයෙ නැත. හේ වහා සමන්ලිගෙ මල් ගවුම පිටුපස සිපරය පහලට කලේය. දෙවුරෙන් බුරුල් වු ගවුම පන්නා බඩ පහලට හෙලීය. පපුව හරහා බැදි තන පටයකි. එයද දගලා ඉවත් කල සුගතාට. හික්… කියවිනි. රෝස පොහොට්ටු දෙකක් මෙන් සුන්දර තන යුගලකි. සැබැවින්ම ඒවා විශාලය. පහලට එල්ලා නොවැටි උල් ව පිහිටා ඇත. සුගතාට ඉවසුම් නොවීය. හේ වහා තන පුඩුවක් ඉරීම ආරම්බ කලේය. 

සමනලීට යම් කිතියක් දැනුනි. බිදෙන් බිද ඈ සුගතාට අවනත වන සේය. තන පුඩු ලොවා උරාගෙන යද්දී ඈ ට එහි මිහිර දැනුනි. සැබවින්ම එය පුදුමාකාරය. සමනලීගේ ඇග පුරා නොතේරෙන සතුටක් දුවයි. ඈගෙ දෙඇස් පියවිනි. සුසුම් ශබ්දයද ඉහලය. පපුව වේගයෙන් ගැහේ.  

ආහ්… සුගත්… මගෙ දෙයියා… සුගත් අනෙ… 

ඈට නිතැතින්ම කෙදිරි ගෑවිනි. නොයිදුල් තන පුඩුවක රසය දැනුන සුගතා පිස්සු වැටුන සේය. හේ තන මිරික මිරිකා උරයි. .කිසිවෙකුගෙන් හෝ බාදාවක් ද නැත. වැඩි මත්තක් යාමට ප්‍රථමයෙන් තන පුඩුද ගල් ගැසුනි. හේ ට තවත් ඉවසුම් නැත. 

සුදු මැණිකෙ… මට අරක බලන්ට ආසයි…

මොකක්ද දෙයියා…

ඔය හංගාගෙන ඉන්න එක… 

හොහෙද... 

සුගතා කෙල්ලගේ රහස් කුහරය දෙසට ඇස් යොමයි. 

(මයෙ කෙල්ලේ උබ මෙන්න මේ ටික මතක තියාගනින්… කවදාහරි දීගෙක යනකල් මෙන්න මේක රැකගනින්…)

තමා ලොකු ළමයෙක් වූ දා අම්මා දුන් අවවාදය සිහිවිනි. නමුත් ඈට සුගතාගේ සිත් රිදවිය නොහැක. කෙදිනක හෝ දීග යන්නේ සුගත් සමග නේද.. 

අනේ සුගත්… 

ඔය ඉතින්… ආයෙ අනෙ ගානවා… 

අනෙ මට ලැජ්ජයි අප්පා…

මේ අහපන් සමනලී… අපි ඉක්මනින් දීග යමු… මට උබෙන් ඇර මොකාගෙන් මේවා දකින්ටද… 

සුගතාගේ කතාවද ඇත්තය. හිතේ පීදුන ආසාවේ නිමාවක්ද නැත. බියක් දැනුනාද ඈ සිය ප්‍රේමවන්තයාට අවනත විනි. 

ඔන්න මාව ඉක්මනින් කැන්දාගෙන යන්ට වෙයි…

මදක් නැවී ගවුම උස්සත්ම සමනලීගේ රහස් කුභරය දිස් විය. ඈ ජංගි කොටයක් ඇද සිටියේ නැත . බූවක් පීදුනු ලා රෝස පැහැති කුහරය දකින සුගතාට පිස්සු නොහැදුනා පමණි. 

අප්පොච්චියෙ මේකෙ ලස්සන…

හෙතෙම කෙදිරි ගෑවේය. ඇද සිටි සරන් කොටයෙ ගැටෙ කඩා දැමු සුගතා සමනලීගෙ පස්සට ලං විය අලුතෙන් ඔහුගේ යගදාව ප්‍රානවත් කිරීමට දෙයක් නැත. එය මේ වනවිටත් සෙවල ගලමින් තිබේ. නොයිදුල් හිල් කටට යගදාව සමීප කර හේ පස්සට තද උනි.

ඌයි අම්මා… අනේ අහකට ගනින් සුගත්... මට වේදනයි… ආහ්… 

සමනලීට දැඩි වේදනාවක් දැනුනි. ඈගේ රහස් කුහරය ඉරී ගියා සේය. සුගතා නතර වන පාටක් පෙනුනේ නැත. හේ තව තවත් දණ්ඩ ඇතුළට කරයි. ජීවිතයේ කෙදිනකවත් විද නැති තරමේ ආස්වාදයකින් සියොලගම වෙලීගියේය. සුගතාට දැනුන මිහිර වචනයෙන් විස්තර කිරීමට නොහැක. 

අම්මා මගෙ මැණිකේ… දිවිය ලෝකෙ ගියා වගේ… ආහ්…

හෙතෙම සතුටු වදන් පිට කරයි. සමනලීට ද දැනුන වේදනාව පහව ගිය හැඩය. ඈගේ හිත ප්‍රීති ප්‍රමෝදයෙන් ඉපිලේ. 

ස්ස්ස්… සුගත්… ආහ්… අනෙ… දෙයියා…

හීන් හඩට ඇසෙනා වදන් පෙලකි. උනුහුම් රහස් කුහරයෙන් දැනෙන්නේ අපමන මිහිරකි. සමනලීට ද එසේමය. සුගතාගේ රත් වුන දන්ඩ ඈගේ කුහරය කලතයි. මෙවන් සැපතක් කෙදිනකවත් දැනී නැත.

සුගතා පස්ස පද්ද පද්දා දණ්ඩ ඇතුලටත් එලියටත් යොමයි. කෝන් ගහ අල්ලාගෙන නැවී උන් සමනලී ආසාවෙන් කෙදිරි ගෑවාය . ඈ ගේ දෙතන තාලෙට ගැස්සේ. සුගතාට කෙදිරි ගෑවිනි. දනිස් දෙකද වෙව්ලයි. අවසන් මොහොත තෙක් කුහරයේ සුව ලැබූ හෙතෙම කෑ ගසාගෙන දණ්ඩ එලියට ගත්තේය. චිරිස්... චිරි චිරීස්… සද්දෙට ධාතු පිටවිය. දෙදෙනාම මොහොතක් තුරුල් වී වෙලී උන්නේය. සමනලීගෙ කුහරයෙන් ලේ බිදු කිහිපයක් හැලේ. ඈ ගැහැනියක වී හමාරය.

කුඹුරු කෙටිය මඩ කර අහවර කරන්නට තෙදිනක් ගතවිය. ඩිංගිරාළ හා එතනාගෙ සංයෝගය හැරෙන්නට වෙනකුගෙන් උදව්වක් නැත. අපපොච්චාගෙ කට කන්සිරියාවට සිරිමලා පැමිනියද. ඌ කරන උදව්වක් නැත. හෙමීන් සීරුවේ මාරුවන හෙතෙම එක්කො දඹ ගහේය. නැතිනම් අඹ ගහක් මුදුනේය. දවල් බත පිලියෙල කරගෙන පැමිනෙනා සමනලී ද හනිකට ගෙදර දුවයි. නමුත් ඈ යන්නේ ගෙදර නොව කෝන් ගහ අස්සට බව කිසිවෙක් නොදනී. 

අප්පා යන්තන් ඒ කෙලිය නම් ඉවරයි… 

සී සෑම අවසානෙ ඩිංගිරාළ සැනසුම් සුසුමක් හෙලයි. 

මං වෙදරාලට බාන බාරදීලම එන්නං… 

ඒක හොදා මං මෙහෙමම කුඹුක් ලිදට ගිහින් ඇග හෝදගන්ට ද…

දැන් නං අදුර වැටෙන්ටත් ලගයි එතනො… කාරි නෑ මොකො වැඩි දුරක්යැ… මං හනික එන්නම් එහෙනම් පරිස්සමෙන් පලයන්… මං මෙහෙමම යනවා…

ඩිංගිරාළ බාන දක්කාගෙන වෙද ගෙදර පැත්තට ඇදුනේය. මගින් සමුගත් එතනා රෙදි බාස්කැට්ටුව සමග ලිද පැත්තට හැරුණාය. ගොම්මන් යාමේ අදුර වැටීමට ආසන්නය කෙහෙල් කැනකුත් උස්සාගෙන එන උක්කු බංඩා ඈතින් එන එතනා දුටුවේය. හේ වහා ගහකට මුවා විය. පෙරදා පංසලේ උන සංතෑසියෙන් පසුව කොතරම් කොතරම් මාන බැලුවත් එතනාට ලංවීමට අවස්තාවක් නොවීය. ඈ පැමිනෙන්නේ තනිවය. අද නම් වෙලාව හොද බව උක්කුවාට වැටහුනි. වටපිටේද කිසිවෙක් නැත. අකුලක කෙහෙල් කැන තබා රොඩු හලාපු හෙතෙම හීන් සීරුවේ කුඹුක් ගස් පැත්තට ඇදුනි. 

ලිදේ ද කිසිවෙක් නැත. රෙදි බකැට්ටුව පසෙකින් තැබු එතනා ඇද උන් හැටිටයේ කටු ගලවා දැමීය. ඉන වටා බැදි රෙද්ද බුරුල් කොට ආවර කරගත් ඈ හැට්ටය බිමට දැම්මාය. කුඹුක් ගහ අස්සේ උන් උක්කුවාට මාහොතකට තන් ගෙඩි දෙක මනාව පෙනුනි. පපුව ඉහලට කර චිත්ත රෙද්ද ගැටගසා ගත් ඈ විසිරුනු කොන්ඩ ගස් එකතු කොට බැදගත්තාය. අත් ගොබ යට කිහිල්ලේ එකම මයිල් ගොන්නකි. ඇගේ තිබුනු මඩ කහට යන්ටත් එක්ක එතනා වතුර බාදියක් වක්කර ගත්තාය.

මොහොතින් තුනී දියරෙද්ද ඇගට ඇලී ගියේය. විශාල තන ගෙඩි එලියට ඉලිප්පී පෙනුනි. තන පුඩු ද පැහැදිලි ව පෙනේ. වතුර වැටෙනා වාරයක් ගානේ තන ගෙඩි සෙලවේ. උක්කුවාට මෙය මහගු දසුනකි. ඔහුගේ සිතුම් ගිනිගනී. සරන්කොටේ ඇතුලෙ බාවාද නලියයි. 

ඇය බාස්කැට්ටුවෙන් සබන් කැටයක් ගත්තාය. රෙද්ද බුරුල් කොට තනයේ උලනා විට දෙපසට පැද්දේ. සුදු කකුල ගලක් උඩ තබා දනිස තෙක් රෙද්ද ඉස්සීය. සබන් ගා අවසානෙ ඇතුළට අතදමා රහස් පෙදෙස ඉලීමට පටන් ගත්තාය. උක්කුවා ට කෙදිරි ගෑවිනි. 

ගොම්මන් අදුර හෙමින් සීරුවෙ කිට්ටු කරයි. පෙනෙනා මානයේ කිසිවෙකු නැත. හේ සරන් කෙටිය ගලවා ඇස් දෙක ඉතිරි වන්නට ඔලුව වටේ තදින් වෙලා ගත්තේ. තවත් වතුර බාදි දෙක තුනක් වැටුනි. එතනා නා ගෙන අවසනය. ඈ ගොඩ වීමට උත්සහ දැරුවා පමනි කුඹුක් ගස් අස්සෙ උන් උක්කුවා එලියට පැන්නේය. 

කට තදින් වැසුනි. පුලුන් කොට්ටයක් මෙන් ඇයව ඔසවා ගත් හෙතෙම ගස් අතර සැගවුනි. එතනාට සිදු වූයේ කුමක්ද පවා සිතාගන්නට කාලයක් නොවීය. සැනින් දිය රෙද්ද ගැලවී විසි උනි. උක්කුවා ඇයව වල් ගොල්ලේ තුරුල් කර ගත්තේය. 

අතෑරපන් මාව… අතෑරපන්… තෝ කවුද කියාපිය… තෝ මොකාද… 

එතනා විස්සෝපයෙන් දගලයි. නමුත් උක්කුවා ඊට වඩා ශක්තිමත් ය. ගැලවුනු දිය රෙද්ද නිසා ඈ සහමුලින්ම හෙලුවී ඇත. කෙසේ හෝ එතනා මෙල්ල කරගත් හේ කකුල් පලල් කලේය. කිරි කලව ගොබ මැද එකම බූස්සකි. උක්කුවා ගේ ආසාවන් ගින්නෙන් දැවේ. හේ නලියනා දණ්ඩ යොමා තුරුල් විනි. එතනාගෙ රහස් කුහරය දෙපලු කොට යගදාව ඇතුල්විය. ඈට කරකියා ගන්නට දෙයක් නැත. උක්කුවාට දැනුනෙ අසීමිත සැපතකි. යෝණී කුහරය උනුහුමට ඇත. කකුලක් උස්සා අල්ලාගත් හෙතෙම රිසි සේ පහර දෙයි.

එතනාටද මිහිරක් නොදැනුනා නොවේ. පිට පිට සිදුවන අනපේක්ෂිත සිදුවීම් සිතාගත නොහැක. ඉන්නෙ මොකා උවද පෙරදා පන්සලෙ හදි කලේද මොහු බව ඈට සිතුනි. ඔහුගේ යගදාවත් විශාලය. නමුත් ඩිංගිරාළගෙ තරම් නැත. කෙසේ වුවද සිදුර පුරවා පහර නම් වදී. ඒ පාර හෙතෙම දෙතන තදින් මිරිකයි. කිරි එරනා තන පුඩුවෙන් මව් කිරිද වැස්සේ  මේ දුටු උක්කුවාට තන කිරි බීමේ මහත් ලෝබකමක් ඇතිවිනි. හේ පහත් වී කිරි තනයක් උරමින් ඇතුල් කරයි. ඇග පුරාවට දැනෙන පහසට ඈ කෙදිරි ගෑවේය. 

මොකා වුවද වැඩේ හොදට කරනා බව දැනුනි. එතනාගෙ තන කිරෙන් දොල සංසිදුවා ගත් උක්කුවා ඈට වැරෙන් පහර දුනි. රහස් කුහරය පත්ලටම දණ්ඩ බසී. ඔහුට දැනෙන්නේ අපමණ මිහිරකි. සෑහෙන වෙලාවක් දැගලු එතනා දැන් දැන් සද්දෙට කෙදිරි බිදියි. ඈ සතුටු වන වග උක්කුවාට දැනුනි.

ආහ්හ්හ්… 

ධාතු පිටවීමට ආසන්නය. හෙතෙම එතනාට තුරුල් වී තදින් ගසයි.

 

ඕහ්… ම්ම්ම්හ්…

තවත් නම් බැරිය. උක්කුවාගෙ යගදාව ධාතු විදීම ඇරඹුනි.

........................................................................................

05 වන කොටස මෙතනින් බලන්න

#සිංහල_වැල_කතා_    #welakatha    #වැලකතා    #wela