බඹරතැන්න - 03 කොටස 

පෙර මතකයන්....

එතනාගෙ කුහරයේ උනුහුම එන්ට එන්ටම වැඩිවෙන ගතියකි. ඩිංගිරාළගෙ යගදාව වෙලා ගෙන දුන් මිහිර තවත් ඉහල යයි. ආසාවෙන් උදම් වු හෙතෙම වේගයෙන් හොලවාගෙන ගියේය. තව දුරටත් අල්ලාගෙන සිටිය නොහැක. දනිස් පන නැතිවෙන්නාක් මෙනි. හෙතෙම තදින් කෙදිරි ගෑවේය. 

ඇතුලේ හලන්ට එපා මගෙ දෙයියා එලියට ගනින්… 

ඩිංගිරාළගෙ සෑම ඉරියව්වක්ම දන්න ඈ සිදුවීමට යන සංතෑසිය තේරුම් ගත්තාය. 

ආහ්.. ආ..හ්… මයෙ මැණිකේ… 

ඩිංගිරාළ කෑ ගසාගෙන දණ්ඩ එලියට ඇද දැමුවේය.

අද එතැන් සිට....

ඔය හැඩ උනා මදෑ… ඉක්මන් කොරපල්ලා… 

එතනා හදිස්සි කලද සමනලීට හෝ සිරිමලාට ගානක් නැත. උන් තවමත් පවුඩර් උලමින් සිටී. කන්දේ පංසලේ පවත්වන සල්පිලට යෑමට සියල්ලෝම හවස වැඩ අහවර කලෝය. කාලෙකින් පවුල් පිටින් කොහේවත් යා ගත නොහැකි වු නිසා ඩිංගිරාළ ද සිටියේ ගමන ගැන උනන්දුවෙනි. කලූ පැහැති සායකිනුත් නිල් පැහැති ටීසර්ටයෙනුත් හැඩ උන එතනා සැබැවින්ම හැඩකාරය.. කාමුකය.. ඩිංගිරාළට පවා ඈ දකිනා විට ඉවසුම් නැත. අම්මාට නොදෙවෙනි සමනලිද හැද උන්නේ කලු සායකි. රෝස පැහැති ටීසර්ටය ඇගේ තන යුගල උලුප්පුවා ඇතිසේය. 

මවට මෙන්ම සාරවට හැදුනු තන මණ්ඩලයක් සමනලී සතුය. ඇයගේ වයසෙ පසුවන සෑම යුවතියකටම වඩා ඒවා විශාලය. බොහෝ කෙල්ලෙන් සිටියෙ ඒ ගැන අසතුටෙන් වුවත් කිසිවෙක් එලිපිට කතා කරන්නේද නැත.

ඩිංගිරාළ ලා එලිබහිනා විටත් ගම්මුන් හුලුඅතු දල්වාගෙන පංසල දෙසට ඇදෙමින් සිටියෝය. පංසල වටේම ගෑස් ලාම්පු වලින් එලිය කර ඇත සෙල්ලම් බඩු කරත්ත කීපයක්ම අවට ගාල් කර ඇත. සිරිමලාගේ ඇහැ යන්නේම ඒදෙසටය.

එයි අන්න අරකි ආවා… 

සුගත් සිය මිතුරාට පැවසීය. 

‘සුගත්’ යනු ගමේ වෙදරාලගෙ පුතන්ඩියාය. හේ සමනලී ගැන සිහින මවන්නේ ඈ වැඩිවියට පැමිනීමටත් පෙර සිටය. සමනලී මෙන්ම සුගත් එකම පංතියෙ අධ්‍යාපනය හදාරයි.

පලයන් ඒකි ගාවට… පලයන් සුගතො… 

සුගත් ගෙ හොදම මිතුරා වු සමනලිගේ අසල්වැසි නිවසේ උක්කු බංඩාගේ පුතන්ඩියා ‘ලලිත්’ කොදුරයි. 

ලලිතා මොනව කීවද සුගත්ට ඇත්තෙ බියකි. හේ සමනලී ගැන සිහින මැව්වද මෙතුවක් ඈ හා නිසියාකාරව දොඩමලු ව නැත. 

මට බයයි ලලිත්… 

උබ එහෙනම් බය වෙවී ඉදින්… දන්නවනෙ ඕකිට කොයිතරම් එවුන් කෙලහලනවද කියලා… 

ලලිතාගෙ කතාව සැබෑය. සුගතාත් ලලිතුත් තමා වටා කැරකෙන කාරණාව සමනලී දනී. සැබැවින්ම සුගත් ගමේ අනිත් උන්ට වඩා හැඩය. ඔහු ගැන ඇයගේ සිතේද යම් ආලවන්තකමක් මෝදුව තිබේ. ගමේ වෙදපවුල බැවින් සුගත්ලාට හොද පිලිගැනීමක් පවතී. කාරණා එසේ වුවද සුගතාගේ තිබෙන නෝන්ජල්කම ගැන ඈ තුල ප්‍රසාදයක් නැත.

අනිත් පසින් ඩිංගිරාළ හා උක්කු බංඩා ගජ මිතුරන්ය. දෙදෙනාම සම වයස් කාන්ඩයේ පසුවෙයි. උක්කු බංඩාට ලලිත් හැරුනු කොට තවත් දියණියකි. පාසල් ගමන්ට ආයුබෝවන් කියා ඇය පැනගොස් දැනට වසරක් ගතවී තිබේ. එතනා ගැන උක්කු බංඩාගේ හිතේ ආසාවක් ගොඩ නැගුනේ අද ඊයෙක නොවේ. නමුත් ඩිංගිරාළ ගේ තරම දන්නා හේ සිය ආසාව හිතේම යටපත් කරන් උන්නේ නිසි අවස්තාවක් එලඹේය යන අපේකෂාවෙන්ය. 

 

අම්මා මං බෝධිය පැත්තට යනවා… 

අතේ තිබුනු හදුන්කූරු මිට දැල්වීමේ අරමුනින් සමනලී බෝධිය පැත්තට ඇදුනේය. සුගතාට මෙය මහගු අවස්තාවකි. ලලිතාගේ දිරිමත් කිරීම් හමුවේ හේ පුරුෂ ශක්තිය උපදවා ගනී. 

ආ සමනලී… පන්සල් ආවාද…

කෙල්ලට පුදුමයකි. එමෙන්ම සංතෝසයකි. දෙදෙනා මොහොතක් තනිව ඇත. 

ආ ඔව් සුගත්… ඔයාලා දැන්ද ආවෙ… 

 ඔව්… අම්මලත් ආවා… 

ආ එහෙමද… මෙන්න ඔයාටත් හදුන්කුරු… 

දෙදෙනාම එකතුව කූරු දල්වයි. සමනලීගෙ සුදු අත දකිනා විට සුගත්ට ඇල්ලීමට සිතේ.

මේ සමන්ලි මං කාරණාවක් අහන්ට උන්නෙ… 

අර මොකක්ද… 

සුගතාට මීට වඩා අවස්තාවක් එන්නේ නැත. හේ දෙවරක් නොසිතා කෙල්ලගේ අතින් අල්ලා ගනී. 

මං උඹට ආදරෙයි සමනලී… 

සමලීගෙ සියොලගම හිරිවැටිනි. කෙදිනකවත් ඈගෙ අත පිරිමියෙකු අල්ලා නැත. ඇරත් ආදරය ද ප්‍රකාශ කරයි. රලු අතේ උනුහුමට කැමැත්තක් දැනුනත් සමනලී වහා අත ගසා දැමුවාය. 

අනේ විකාර කරන්ට එපා… මගෙ අත අතාරින්ට… 

උබ මට මනාප නැද්ද… 

මට ඒ ගැන හිතාබලන්ට ඕනෑ….

පෙම් හිනාවක් පෑ කෙල්ල දිවයන අයුරු සුගතා බලා සිටියෙ හදපිරි සතුටෙනි.

කාලෙකින් නේද බං හැමෝම එක්කාසු උනේ… 

ඒක නම් ඇත්ත උක්කුවෝ… මේ වගේ කාරනා නිතර එන්නේ නෑනෙ… 

එතනාද උක්කුවාගෙ අඹුව බිසෝ සමගින් අසලම හිදී. හාර්යාව අසල උන්නාද උකුවාගෙ ඇස් තිබුනේ එතනාගෙ තන මඩලේය. ඇග හිරිවට්ටාගෙන හමා ආ සීතල සුලං දහරාවට ගෑස් ලාම්පුව නිවී ගියේ අවට අන්දකාරෙ ගිල්වමිනි. මොහොතින් එතනාගෙ පිටුපසින් ලං උන උක්කුවා ඇගේ දෙතන ආසාවෙන් පොඩි කලේය. ඝන අදුරේ එතනාට සිදු වූයේ මහා අකරතැබ්බයකි. ඈට හඩ නගා කෑ ගසන්නට සිතුනද මහා සබකෝලයක් දැනේ. මොකා පිටිපස්සෙන් තුරුල් වුවද ඌ අතාරින පාටක්ද නැත. ලද අවසරයෙන් එතනාගෙ ටීසටය තුලට අත දැමු උක්කුවා දෙතන රිසෙ සේ මිරිකුවේය. තන කිරිද වෑස්සී යයි.

මෙතුවක් කාලයකට ඩිංගිරාළට පමණක් සීමා වූ තන මඩලෙන් අද වෙනකෙක් සතුටු වෙයි. එතනා දැගලුවද හේ ඈව තදින් බදාගෙන සිටී. තන පුඩු මිරිකන විට ඈට සුවයක් නොදැනුනාමත් නොවේ. නමුත් එතනාට මෙය අමුත්තකි. ලොකු බියක්ද දැනේ. උක්කුවාට දැනුනේ අපමන සුවයකි. හැබෑවටම හේ හිතුවාසේම එතනාගෙ දෙතන පෙනෙනවාට වඩා විශාලය. වෑස්සෙන තන කිරෙන් දෑත තෙමි යයි. දිගට ඉරි වැටුනු බතික් සරම අස්සෙ බාවා එකම යුද්දයකි. හොදින් පරානවත් වු යගදාව තට්ටම් පලු හරහා යන විට ඈ ට කරකියා ගත හැකි දෙයක් නොවිනි. 

උක්කුවා තව තවත් එතනාට තුරුල් උනි. දැන් උගෙ යගදාව ඇත්තෙ එතනාගෙ තට්ටන් පලු අස්සේය. සායට බාහිරින් වුවද එතනාට මහා සනීපයක් දැනේ. එසේම තද උනුහුමකි. උක්කුවා ට නම් ඉවසුම් නැත. සාය ගලවා ගුලේ දමන්නට තරම් ආසාවකින් පෙලේ. කලහැකි අන් කිසිවක් නැති බැවින් හේ සරම උස්සා යගදාව සාය අස්සට තද කලේය. දැන් නම් එතනාට ලොකු බයක් දැනෙ. විසාල බාවා තට්ටම් අතර සිරවී ඇත ඉදිරියටත් පසුපසටත් පද්දමින් උක්කුවා ක්‍රියාව ආරම්භ කලේය.

 

සාය අතරින් තට්ටම් පලු අස්සට ගියද ඊට එහා දෙයක් නොමැත. නමුත් උක්කුවාට මෙය මහා සැපතකි. ආසාවෙන් ප්‍රමුදිත හෙතෙම තන මිරිකාගෙන පහර දෙයි. බෙල්ල හෙමින් සිඹියි. එතනාට ද යම් මිහිරක් දැනුනි. උක්කුවාගෙ වේගය එන්ට එන්ටම වැඩිවෙයි. කනට කර ඇහෙනා සියුම් කෙදිරීමකි. මොහොතින් සායේ කුමක් හෝ ඉහිරෙනවා දැනුනි. එසැනින්ම වාගෙ නිවී ගිය ලාම්පුව යලි ආලොකමත් උනි. ඈ පස්ස හැරී බැලුවාය. පුදුමයකි.. කිසිවෙකුත් පෙනෙන්නට නැත.

නිවසට පැමිනි සමනලී ඇදේ ඒ මේ අත පෙරලෙයි. ඇගේ හිතේ ආල හැගීම් මෝරා භමාරය. පරිස්සමට ගෙනා ලියුම් කඩදහිය දිගෑරා ආසාවෙන් කියවීය. සුගත් ලියූ ආල වදන් රාශියකි. ඇය තනිවම සිනාසෙයි. වැඩි දොහක් යෑමට මත්තෙන් සමනලී සුගත්ට බහ දුන්නාය. දෙදෙනාගේ ප්‍රේම පුරාණය දිනෙන් දින මෝරා වැඩෙයි.

 

එක්තරා හැන්දෑ ජාමෙක කුඹුර මඩ කිරීමට ඩිංගිරාළ හරක් බානක් රැගෙන ගෙදර පැමිණියේය. ගමේ ශක්තිමත්ම හරකුන් උන්නේ වෙදගෙදර පමනි. ඩිංගිරාළගෙ සහයට කියා සුගතා සහබාගි වූවාට ඌ පැමිනියෙ වෙනත් අරමුණකටය.  අප්පුච්චා සමග සුගත් පැමිනෙනවා සමනලී ඈත තියාම දුටුවාය. ඈ සතුටින් පිනායයි. 

ඔන්න නියම බානක් ගෙනාවා… එතනෝ උඹ ලෑස්තිද… 

ඉර බැසි යාමේ සීසෑම සදහා සියලු කටයුතු සංවිධානය කර තිබුනි.

යමල්ලා එහෙනම් මං තේ ඩිංගකුත් ලෑස්ති කරගත්තා… 

මල්ලකුත් රැගෙන එතනා එලිබැස්සාය. 

අම්මා ඉදින් මාත් එනවා… 

හප්පා අදනම් වහීද දන් නෑ… 

එතනාගෙ නොක්කාඩු මැද සමනලීද පස්සෙන් වැටුනි.

ඩිංගිරාළ කුඹුර මඩ කිරීමට පටන් ගත්තේය. හේ කොහොමත් ගොවිතැනට රුසියෙකි. එතනාද උදැල්ලක් ගෙන කැඩ ගොඩල් තුනී කරයි. පැල් කොටේ තුලට වී බලා සිටින සමනලී දෙසට ඇදුනු සුගත් කාටත් හොරා තුරුල් වූවේය. 

ඒයි එපා… අම්මලා ඉන්නවා… අප්පුච්චා දැක්කොත් වසලා හමාරයි… 

ඈ සුගතාව තල්ලු කරයි. 

එයාලට පේන්නේ නෑ… අද මං ආවෙත් උබ හන්දමයි… 

නෑ හැබෑට… ඒ මක්කටද…

මක්කටද අහන්නෙ… මේ සුදු මූන චුට්ටක් ඉබින්ට… 

සමනලීව තුරුල්කරගත් හෙතෙම තොල්පෙති පුරා හාද්දක් දුන්නේය. ජීවිතෙ පලමු හාද්ද විදි ඇගේ සියොලගම හිරිවැටී ගියා සේය. ආගන්තුක මිහිරක්ද දැනේ. 

දෙයියනෙ සුගත්… කවුරුත් දකී… 

ආසාව තිබුනද ඈට ඊට එහා ඇත්තේ බයකි. නා දලු වන් දෙතොලේ පහසට සුගත් මත් වූවා සේය. ඔහුට තව තවත් ඒ පහස අවැසිවූවේය. සමනලීගෙන් ද තහංචියක් නැති හැඩය. දෙකම්මුලට අත තබා ලං කරගත් හෙතෙම දෙතොල තෙමා තොල් ඉරුවේය.

තොල් පහසේ රසයෙන් සමනලී පා වෙනවා සේය. නුපුරුදු හැගීම් හිත පුරාදුවයි. ඈ ඉබේම සුගත් වෙත ඇදුනි. තවත් වරක් තොල් තෙමා ගිය උනුහුම් හාද්දකි. ඉන වටා බැදි සුගන්ගේ අත තනයක් උඩ නතර උනි. දෙදෙනාම පසු වන්නේ බියෙනි. ඊටත් එහා ගිය ආස්වාදයෙනි. 

සුගත්… මගෙ සුගත්… 

සමනලීට ඔහු අවැසිය. දෙන්නාම උන්නේ ආලයෙන් පිබිදුනු රාගයෙනි. 

මගෙ මැනිකේ… උබ මගෙ නේද…

ඔව් දෙයියා… ම්හ්… 

ඈගේ ගැට තනයක් හෙමින් පොඩිවෙයි. ගවුමේ පපු කොනින් ඉදිරියට නෙරා ආ ගැට දෙක සැබැවින්ම කාමුකය. දොදොල් වන් තනයේ මිහිරට සුගතාගේ බාවා පන ගසා ආවේය. දෙදෙනා බංකු කොටෙ තුරුල් වි හිදී. අම්මා හෝ අප්පොච්චා කොයිම හෝ වෙලේක පැල්කොටේට රිංගන බව සමනලීට සිහිවිනි.

සුගත් අපි යන්… අප්පුච්චලා දැන් එයි… 

සුගතාට ඇගේ පහසින් මිදීමට සිත් නොදේ. 

සමනලී උඹ ගෙදර යනවා කියලා පාරට වරෙන්කො… 

ඒ මොකටද… 

වරෙන්කො මැනිකේ… 

මීලග කොටහින් හමුවෙමු...

බඹරතැන්න - 04 වන කොටස මෙතනින් බලන්න