බඹරතැන්න - 01 කොටස
පුපුරු ගසමින් පෑයූ ඉර යන්තන් අවරට හැරෙමින් තිබුනි. දවස පුරා වැටෙන කට්ට අව්වෙන් හෙම්බත් උන ඩිංගිරාළ වක්කඩේ පාමුලින් වතුර බුබුලට බැස්සෙ මූන කට තෙමා දැමීමෙ අරමුනෙනි.
හප්පා ගිරීස්මෙ… කවදා නම් වැහි පොදක් වැටෙයිද මන්දා…
එරුන්කඩේ ලියද්ද බැදීමට පුරා වරුවක් ඔට්ටු වීමෙන් ඩිංගිරාළපට තද තෙහට්ටුවක් දැනුනි. මඩ දිටුනු උදැල්ල සෝදා අමුඩ කෙටිය පිටින්ම ඇගපත තෙමාගෙන ගොඩ වෙද්දී අසැල්වැසි නිවසේ ජීවත් වෙන උක්කු බංඩා මුන ගැසුනි.
අප්පා උක්කුවෝ… බලාපන්කො ගිරීස්මෙ මහත…
කියලා වැඩක් නෑ ඩිංගිරාළ…
මෙදාකපේ නම් වැහි නැති හැඩයි… නියර බැදල අහවරයිද…
තව කොහෙද… උඹ හරියෙ කොටහ එහෙමමයි…
හැබෑට… මං නම් යාන්තන් එරුන්කඩෙන් ගොඩ ආවා…
ඒක හොදා…
ඉදා ඩිංගිරාළ බුලත් විටක්…
අනුරාධපුර නගර මායිමේ සිට මැදවච්චිය හරහා දිවෙන ගම් පියසේ ඇතුල් මුල්ලේ පිහිටි රඹාවැව නම් දුෂ්කර ගම්මානයේ ජිවත් වෙන ඩිංගිරාළ දරුවන් තිදෙනෙකුගේ පියෙකි. කුඹුරු ගොවිතැන මෙන්ම හේන් ගොවිතැන ගම්වැසියන්ගෙ ප්රධාන ආදායම් මාර්ගය විය. මීට වසර 15කට පෙර මුනගැහුනු එතනා සිය බිරියකරගත් ඩිංගිරාළ 40 වැනි විය ඉක්මවූ ශක්තිමත් මිනිහෙකි. එතනා එවකට 15 වැනි වියට පාතැබූ එතනා ඉතා රූමත් තරුනියකි. ගමේ මෙන්ම අහල පහල ගම් වල තරුනයන්ගේ නිතර ආකර්සනය ලැබුවද ඈ ඩිංගිරාළ සමග හදපානෙම පැන ගියේ සියලු තරුනයින්ගෙ බලාපොරොත්තු සුනු විසුනු කරමිනි.
දෙවැටෙන් හැරෙද්දීම පුංචි එකී අප්පුච්චා… ගාගෙන දිව ආවේය.
ආනෙ මගෙ පුතා… ඉදල්ලා මං උඹලට දං ගෙනාවා… කෝ අයියන්ඩි…
ආන් ඉන්නවා අඹ ගහෙ…
මොනව… කෝ ඕකා… මං කොයිතරං කියලා තියනවද ගස් බඩගාන්ට එපා කියලා… සිරිමල්… සිරිමල්… ආ යසයි වැඩේ… තෝ ඔය ගස්පල්ලෙන් පතබෑවුනාම මං එපැයි වෙදා ගාවට බඩගාන්ට… බැහැපිය මගෙන් පොලුපාර නොකා…
ඩිංගිරාළටත් එතනාටත් දාව උපන් සිරිමලාට වැඩිමල් කෙල්ලෙක් විය. අම්මා මෙන්ම රූ සපුවෙන් අගතැය්න්පත් සමනලී ලොකු ළමයෙක් වී වැඩිකලක් ගත නොවුනි. තවමත් කොලු ගැටයෙකු වු සිරිමල් යාන්තන් 9 වසරට පය තැබුවා පමනි. තරමක දඩබ්බරයෙකු වූ සිරිමලාගෙන් පසුව සුමුදු නම් වූ බාල කෙල්ලෙකි.
පෑල දොරින් ගෙට ඇතුල් වෙත්ම එතනා කුස්සි මුල්ලේ සිටියේය. පොඩි උන් ටික එලියෙ කෙලි කරන බව හෙතෙම දනී. ලොකු එකීත් පෙනෙන්නට නැති තැන ඩිංගිරාළ හොරෙන්ම එතනාට ලංවිනි. ඉන චටා බැදි චීත්ත රෙද්දත් තන වසා බැදී හැට්ටයත් මැද බේරුනු සුදු බඩ දෙපැත්තට අත යවා බෙල්ල සිබිත්ම ඈ කලබල විය.
අප්පා මං බය උන තරම…
එතනා සිය ස්වාමියාට ඉඩ දී අල ගෙඩියක් කපමින් සිටී. ලාමක බඩ ගෙඩියේ පහසින් කුල්මත් වු ඩිංගිරාළ සිය අඹුවගේ පිරිපුන් තන යුගලයට අත තැබීය.
ඒයි… මොකක්ද කොරන්ට තන්නනෙ… පොඩි උනුත් ඉන්නවා…
ඩිංගිරාළගෙ තරම දත් එතනා කෙදිරීය.
උන් ටික එලියෙ උන්නා…
මාත් දැක්කා…
කෝ ලොක්කී…
ඒකී කුඹුක් ලිදට ගියා නාගෙන එන්ට…
ම්ම්… එහෙනම් ඉතින් මොකාගෙන් බාදාවක්ද…
එතනාගෙ තන යුගලයේ පහසින් ඩිංගිරාළගෙ සිතැගි කිති කැවිනි. හැටිටේ කටු දෙකක් බුරුල් කරත්ම රලු දෑතට සිනිදු තන පිඩක් අසුවිනි. දවසම කුඹුරු කොටා හෙම්බත් වී පැමිනෙන ස්වාමියාට තරවටු කිරිමට හිතක් එතනාට නොවීය. පොඩි උන් ටික එලියෙ සිටිනා බැවින් මෙන්ම සමනලී තවදුරටත් ප්‍රමාද වන බව දන්නා නිසා ඈ අල ගෙඩිය පැත්තකින් තබා ලිප් බොක්කට හේත්තු විනි.
එතනාගේ පිටුපසින් තුරුල් වූ ඩිංගිරාළ මහත් ලෝබකමින් තනයේ පහස ලැබීය. තවමත් අමුඩ කෙටිය පිටින් ඉන්නා නිසාදෝ උල්වු යගදාව අගින් ආසාව බේරෙමින් තිබුනි.
මගෙ මැනිකේ… උස්සාපන් රෙද්ද…
ආසාවෙන් ප්‍රමුදිත වී ගිය ඩිංගිරාළට තවත් බලා ඉවසුම් නොවිනි. ජනෙල් පියස්සෙන් වටපිට බලා ආරක්සාකාරී වූ එතනා හෙමීන් සීරුවේ රෙද්ද උස්සා ලිප් බැම්මට හේත්තු උනි. දම් මල් වැටුනු චීත්ත රෙද්ද අගින් අල්ලාගත් ඩිංගිරාළ හනි හනීකට උඩට කොට අල්ලාගත්තේය. තාමත් එදා මෙන්ම වටකුරුව ඇති පස්ස අතගා මහත් වූ ආසාවෙන් සිය යගදාව එලියට ගෙන කෙල පිඩක් මුදා හැලීය.
කොරන්ට… කෙලී එවී…
එතනා කාරිය ඉක්මන් කිරීමට දගලයි.
චුට්ටක් පාත් වෙලා නැමියන්…
ඩිංගිරාළගෙ සිතැගි පරිදි එතනා පස්ස දික් කොට ජනෙල් කූරු දෙකක් අල්ලගත්තාය. කිරිපැහැති කලවා ගොබ මැද්දෙ තිබෙනා කලු මයිල් බූව දකිනා විට ඩිංගිරාළට හික්.. කියවිනි. ආසාවෙන් පිරිමැදි යගදාව තට්ටම් පලු මැද්දෙන් ඇතුල් කරත්ම එතනාට මෙන්ම ඩිංගිරාළටත් මහත් වූ සුවයක් දැනුනි. සිය රහස් කුහරය කුල්මත් කරගෙන පැමිනි යගදාවේ මිහිරට එතනා කෙදිරි බිදීය.
හරිබරි ගැසුනු ඩිංගිරාළ සිය ප්‍රියම්බිකාවගේ දෙඋරෙන් අල්ලා ගනී. පස්ස ගස්සා තද කරත්ම උනුහුම් සුවයෙන් යගදාව වෙලා ගැනීමේ ප්‍රමෝදයට ඩිංගිරාළගේ සියොලගම තුටියෙන් වෙලී ගියේය. එතනාගේ දෙතන පොඩි කර යගදාව සොලවමින් හෙතෙම සතුටේ කිමිදුනි.
ස්වාමියාගේ විශාල දන්ඩෙන් දැනෙනා සොමිබර මිහිරට එතනා තදින්ම ඇලුම් කලාය. උම්මාදයේ සුවය හීන් කෙදිරිලි හඩකින් පිටකල ඩිංගිරාළට ධාතු පිටවීමට ආසන්න විය. සිය ප්‍රියම්බිකාවගේ රහස් කුහරය තුලට වැරෙන් පහරදුන් හෙතෙම හතිලමින් ධාතු පිටකලේය. ඒත් සමගම,
අම්මා උබලා කොහෙද…
ගාමින් සමනලී ගෙට ඇතුල් විය.
අන්න කෙලී ඇවිත්… ඔය දන්ඩ ඇතුලට දාගනිල්ලා… චීත්ත රෙද්දෙන්ම රසග පිසදැමූ එතනා නැවත අල ගෙඩිය කැපීමට සූදානම් විනි.
ඩිංගිරාළ මෙන්ම එතනාද ගොවිතැනේ රුසියෝය. උදේම වෙලට යන ඩිංගිරාල පසුපස එතානාද පැමිනිම සාමාන්‍ය සිරිත විය. දීග ගිය දින පටන්ම ඩිංගිරාළගෙ දිවියට ඇය ආසිර්වාදයක් විය. අගනා රූ පසුවකට හිමිකම් කියන එතනා දීග ගොස් පහලොස් වසරක් ගෙවුනද ඈ එදා මෙන්ම පියකරුය. සැබැවින්ම තරුන යුවතියන් පරදවා යන ආකර්ෂණයක් ඈ සතුවිය. බහ තෝරන කොල්ලා කුරුට්ටාගේ පටන් වයසක ආතලාද එතනා ගැන දක්වන උනන්දුවෙන් ඒ බව තහවුරු වෙයි.
හවස් ජාමේ වෙනතුරුම නියර බදින දෙමාපියන්ට තේ කහට පිලියෙල කිරීම සමනලී අතින් සිදුවිය.
මල්ලී… මල්ලී… කොහෙද…
සිරිමලාගෙ වැඩේම ගස් බඩගෑමය. රූස්ස ගස් නැගීමට හේ රුසියෙකි. ඩිංගිරාළ කොපමන අවවාද කලද සිරිමලාගෙ ක්‍රියාව නතර කිරිමට හෙතෙම අසමත් විය. ගහේම ගෙඩියක් හපාගෙන මුදුනේ සිට අවට සිරි නැරබීම සිරිමලාගෙ විනෝදාංසය විය.
ඇයි අක්කේ…
සිරිමලා ගස් මුදුනෙ සිට බෙරිහන් තලයි.
තෝ නම් ගිය ආත්මෙ රිලවෙකද කොහෙද… මෙන්න මේ තේ ඩිංග අම්මලාට දීලා වර…
සමනලී කේන්තියෙන් හඩ තලයි. අප්පුච්චාගේ මංජුසාවෙන් බුලත් හපයක් ඔබා ගත් සිරිමල් පයින්ම කුඹුරට බඩගෑවේය. වෙල් නියර දිගේ දිවයන හේ වතුර කඩිති වල පනිමින් මඩ නාගෙන පැල්කොටේට ලගා වෙයි.
අනේ මන්දන්නෑ එතනෝ… මූ නම් හැදෙන එකෙක් නෙවෙයි… බලපන්කො මේකාගෙ හැටි… මඩ ඌරෙක් වගේ…
සිරිමල්ගෙ නොමනා ක්‍රියා වලට ඩිංගිරාළ නිතර බැන වදී. අප්පුච්චලා කහට උගුරක් බොන අතරේ සිරිමලා මා ද ගහ පැත්තට ඇදුනේය. සැබැවින්ම සාරවට පීදුනු මා දං ගහ ඩිංගිරාළගෙ කුඹුරටද ආසිර්වාදයකි. සෑහෙන අතීතෙකට උරුමකන් කියන විසාල රුකය ගිමන් හැරීමට පංකාදුය. දම්පාටට පීදුනු දංගෙඩි කෑමට සිරිමලා පෙරේතය. හනිකට මුදුනට බඩගෑ සිරිමලාගේ සාක්කු දංගෙඩි චලින් පිරී ගියේය.
උඩ අත්තක වී මා දං ගිලින සිරිමලාට අම්මාත් අප්පුච්චාත් කුඹුරෙන් ගොඩ වෙනවා පෙනුනි.
හප්පා… යමල්ලා මූන කට ටිකක් හෝදගන්ට…
ඩිංගිරාළ එතනා සමග වතුර බුබුලෙන් ඇගපත තෙමාගනී. අමුඩ කෙටිය පිටින්ම ගොඩට වුත් මා දං හෙවනේ ඉදගත්තෙ තෙහෙට්ටුව නිමා ගැනීමේ අරමුනෙනි. මූන කට තෙමාගත් දිය පහරෙන් එතනාගෙ හැට්ටය තෙමි ඇති අයුරු ඩිංගිරාළට ඈතටම නිරීක්සනය විනි. උදලු කෙටියත් කරෙ තියාගෙන නියරෙ පියමනිනා ගැහැනියගෙ නැලවෙන නිතඹට නෙත් යොමාගෙන සිටි ඩිංගිරාළගෙ හැගීම් මෝදු විය.
හප්පා දාඩිය ගලනවා….
එතනා ඩිංගිරාළ අසලින්ම ඈදි ගත්තේය.
මා දංගස් මුදුනෙ උන් සිරිමලාට කරකියා ගතහැකි දෙයක් නොවීය. අම්මන්ඩිත් අප්පුච්චාත් ගහ පාමුලය. නිකමට හරි දුටුවොත් ගුටිදීම තහවුරුය. හොදින් කොල වැඩුනු අත්තකට මුවා උන සිරිමලාට මා පිය යුවල පෙනුනද උන්දලාට තමන් නොපෙනෙන බව වැටහුනේය.
එතනාගෙ සුදු මුහුනෙත් පපු කිනිත්තෙත් හීනියට පිපුනු දහඩිය බිදුය. ඈ අසලින් දහඩිය සුවදක්ද හමයි. වතුර බුබුලේ දිය පහරින් තෙමීගිය හැට්ටය අස්සෙ තන පුඩු දෙකද ඉලිප්පී හමාරය. චෙල් යාය පීරා හමා එන සුලං රොදේ දැවටමින් ඩිංගිරාළ සිය බිරිදට කිට්ටු කලේය.
හුලං පාර නම් සනීපයි නේද එතනා…
ඒක නම් හැබෑව…
එතනා වෙල් යාය දෙස බලා හිදී. හැටිටයේ කර අස්සෙන් පේනා කිරි දෙතන දකින ඩිංගිරාළට තවත් ඉවසුම් නොමැත. අමුඩ කෙටිය අස්සෙ තෙරපෙන යගදාව පන අදිමින් සිටින බව හේ දනී. වට පිටට හොදින් ඇස් යොමුකල හෙතෙම එතනාගෙ සුදු අත මිරිකා ලං වූවේය.
කැත්ත උදැල්ල සමග ඔට්ටු උවද ඇගේ දෑත තවමත් සියුමැලිය. කිරිකැල්ල මෙන් සුදුය. දොදොල මෙන් මෙලෙකය. හෙමින් සුදු අත මිරිකූ ඩිංගිරාළ එතනාගෙ කර වටින් අත යොමා තුරුලට ගත්තේය.
මොකක්ද මේ කොරන්ට දගලන්නෙ…
චුට්ටක් තුරුල් කරගත්තහම මක් වෙනවද හැබෑට…
යසයි මොකා හරි ආවොත්…
මොකා එන්ටද බං මේ ජාමෙ…
ඩිංගිරාළගේ සුරත හෙමි හෙමින් හැට්ටය අස්සට රිංගයි. එතනාට මිහිරක් දැනුනත් තවම හිතේ සැකය පවතී.
කවුරුත් ඒවි…
මොකා එන්ටද බං… ආවත් ඈත තියාම පේනවනේ…
ඩිංගිරාළ කියන්නේ සැබෑවය. මා දං ගහ අවට ඝනට වැවුනු ඉලුක් යායකි. වෙල් පාරෙන් මෙගොඩට මාරු වෙන අයෙක් උනොත් ඈත තියාම පෙනෙයි. ඒ පාර නම් එතනාට සැනසීමක් දැනුනි. ඈ කොහොමත් ඩිංගිරාළගෙ උනුහුමට ලෝබය. රලු දෑතින් තන ගෙඩි පොඩි වෙනකොට දැනුනේ මිහිරකි.
සැබැවින්ම එතනාගේ දෙතන විශාලය. ඇයගේ ආකර්ෂණයට ඉහල දායකත්වයක් දෙතනෙන් හිමිවන බව ඩිංගිරාළ ද දනී. වැඩපලට පැමිනෙන විට තනපටය ගැටගහගෙන ඒමට එතනා කැමති නැත. දහවල් අව්වේ වැඩ කරානා විට දමන දහඩිය නිසා ඈ සැහැල්ලු හැට්ටයකින් සැරසෙයි. එතනා කෙරෙහි පිරිමින් මෙතරම් ලොබ බැදීමට එයද හේතුවක් වෙයි. මක් නිසාද යත් තන පටයක් නොමැති පපුව ගැස්සෙන අපූරුව දකිනා පිරිමින් ගහකට හෝ මුවා වී සුරතින් ධාතු පිට කර ගැනීමට එයද කාරණාවකි. නමුත් එතනා මේ පිලිබද නොදැන උන්නාය.
හැට්ටය තුලට අත දැමූ ඩිංගිරාළ සනීපෙට දෙතන මිරිකයි. අමුඩ කෙටිය අස්සේ තෙරෙපෙන යගදාව ආසාවෙන් පුපුරු ගසයි.
ඒතනෝ… හැට්ටෙ කට්ටක් ගලවපන්කො…
ඩිංගිරාළ සැරසෙන්නේ කුමකටද යන්න එතනා හොදින්ම දනි. අවටත් සාමකමී බව තේරුන් ගත් ඈ හැට්ටෙ කටු ගලවා දැමීය. දරුවන් තිදෙනෙකු පෝෂනය කලද ඇයගේ දෙතන තවමත් එල්ලා නොවැටී උල්ව තිබේ. රුපියල් දෙකේ කාසියක තරම් ලොකු රවුම මැද්දේ කඩල ඇටයක් තරම් පුඩුචකි. ඩිංගිරාළගෙ අතැගිලි වලින් තන පුඩු මිරිකෙද්දී එතනාට කෙදිරිගෑවිනි. තම ප්‍රියම්බිකාව පරිස්සමෙන් දං ගහට හේත්තු කල ඩිංගිරාළ හැට්ටයේ පලුවක් ඈත් කොට විසාල දෙතන නිරාවරණය කලේය.
ඉක්මන් කරන්ට ඒයි…
එතනා සුපුරුදු ලෙස කාරිය ඉක්මන් කිරීමට තනයි. නමුත් ඩිංගිරාළට තදියමක් නැත. හෙතෙම සරුසාර පපුවට ලං විනි. තන පුඩුවකට දෙතොල තමා අසාවෙන් උරාබොන අතරේ මව් කිරෙන් කට පිරී යයි. එතනා සුමුදු ට ජීවය දී සිව් වසක් ගෙවුනද තවමත් පපුවේ සාරවට කිරි එරෙයි. ඩිංගිරාළ කොහොමත් තන කිරි වලට කෑදරය. සමනලී උපන් කාලේ සිටම දරුවන්ට වඩා කිරි ඉරුවේ අප්පොච්චා බව එතනාට සිහි විනි.
එතනා ඩිංගිරාළට පපු කිනිත්ත දි ආදරෙන් බලන් උන්නේය. ඈ කොහොමත් ඩිංගිරාළගෙ සංවාසෙට ලැදිය. හෙතෙම දෙතනෙන්ම කිරි උරා බොයි.
පොඩ් එකීටත් ඩිංගක් ඉතුරු කොරහන් මගෙ දෙයියෝ…
ඈ සෙනේහෙන් ඔලුව අත ගා කියයි. නමුත් ඩිංගිරාළගෙ ඉරීම නතර නොවෙයි. පපු කිනිත්ත ලෙවකමින් කිරි උරනා හෙතෙම එතනාගෙ අත ගෙනැවිත් අමුඩ පොට්ටනිය උඩින් තබයි. එතනා සිය ස්වාමියාගෙ අවශ්‍යතාව හොදින්ම දනී. ඈ ආසාවෙන් අමුඩය අස්සට අත ඔබයි.
වචනයෙන් නොපැවසුවත් සැබැවින්ම ඩිංගිරාළගෙ බාවා විශාලය. තමන්ගෙ අතටත් වඩා මහත යගදාවට එතනා මහත් ලෝබය. යහමින් ප්රානවත් ව තිබු යගදාව මිටිකර අල්ලාගත් ඈ සෙමින් ඉහල පහල කිරීමට ගත්තාය. ඩිංගිරාළට අපමන සුවයක් දැනුනි. සිනිදු අත මිටිකර වදිනා පහරට හෙතෙම දැඩි සේ ඇලුම්කරයි.
ආහ්… මැනිකේ… ඩිංගක් සැර කොරපන්…
එතනාගෙ අතේ වේගය හෙමින් වැඩිවෙයි. දෙදෙනාම මිහිරි පහස කෙදිරියෙන් විදගනී. ඩිංගිරාළගෙ බාවා එන්ට එන්ටම උනුහුම් වෙන බව එතනාට දැනුනාය. මොහොතකට එය සිය රහඟස් කුහරයේ ගිල්වා ගැනීමට තරන් ආසාවක් ඇති විනි. නමුත් දැන් ඊට සුදුසු වෙලාව නොවේ. ස්වාමියාගෙ සතුටට ඉඩ දී ඈ සිය ආසාව යටපත් කරගත්තේය.
ආහ්… එතනෝ… මයේ මැනිකේ…
ඩිංගිරාළගේ දැගලිල්ල ඇට අමුත්තක් නොවේ. ඉහේ කෙස් ගානට වඩා ඈට මේ මොහොත හුරුය. උපරිම ජවය ගෙන දෙතුන් විඩක් හොලවත්ම ධාතු පිටවීම ඇරඹිනි. සැබැවින්ම හතර අතට විදි ධාතු පහරවල් ඇගේ චීත්ත රෙද්ද පුරා විසිරුනි.
උම්මාහ්… මයෙ රන් කොටේ…
සිය අඹුවගේ කම්මුල පිරීයන්නට හාද්දක් දුන් ඩිංගිරාළ නැගිට්ටේය. කිසිවෙකුත් හොරා සුව පහසක් ලැබූ අඹුසැමියන් නිවසට දෙසට පියමැන්නේය.
මීලග කොටහින් හමුවෙමු...
0 Comments