බඹරතැන්න - 8 වන කොටස

පෙරදා මතකයන්....
මාලාගෙ කුභරයෙන් ආ ගද ඈට පුරුදු නැත. නමුදු ආසාවෙන් මෝදිත යාමයේ එය බාදාවක් නොවීය. ඈ සෙමින් දිව දමා රහ බැලීය. තද ඇඹුලකි. මාලාගෙන් ගැලවුමක් නැත. ඕ සමනලීව තද කරාගෙන හිදී. හෙමි හෙමින් රහට හුරු වූ ඈ දිව දමා උරාබීම ඇරඹුනි. මාලා සතුටින් කෑ ගසයි. ඈ කලකට පෙර නිතිපතා මේ සුව විදි ගෑනියකි. 
ම්ම්ම්…හ්… නංගියේ… කලතලා උරා බීපන්… ආ…හ්… 
ඈගෙ දෙඇස් පියවී ඇත. රහස් කුහරය කැලතෙමින් තිබේ. දනිස් පල්ලෙන් ගලා එන මිහිරෙ කෙලවර ඈ දනී. 
ආ..හ්… ම්ම්ම්…හ්… අම්මා…හ්… 
තද කෙදිරියක් සමග ඈ සිය සතුට සමනලීගේ මුව තුලම මුදාහලේය.
අද එතැන් සිට....
සී සෑම නිමා වුවද තව බොහෝ කටයුතු ඇත. කලකට පසු කඩාහැලුනු වැස්ස නොසාදෝ එතනාට උණ ගැනිණි. මාලා ද පිටත්වීම නිසා ගෙදර වැඩ සමනලීට බාර වූවාය.
මගෙ පුතේ අම්මා ගැන පොඩ්ඩක් බලහන්… වෙදරාල තව දොහකින් ඒවි… මට ඉන්ට හැකියාවක් නෑ, කුඹුරෙ වැඩ ගොඩගැහිලා…
හොදයි අප්පොච්චී… මං දවල් බත සිරිමලා අතේ එවන්නම්… 
එහෙනං මං යනවා…
ඩිංගිරාළ පිටත් උනේ හිතකින් නොවේ. උදැල්ලත් කර පින්නාගෙන දෙවැට පාරෙන් ඉදිරියට යත්ම බිසෝ හමු වූවේය. 
ආ ඩිංගිරාළ මොකෝ අද තනියම… කෝ එතනා…
ඒකිට උණ ගැනිලා බං… කුඹුරෙත් වැඩ ගොඩයි… 
හැබෑට අමාරුද… 
පොඩි අමාරු ගතියක් තියනවා… මං වෙදරාල ට පනිවිඩේ දුන්නා… 
ඒක හොදා… මාත් මේ කුඹුරෙ යන්ට කියලා…
කෝ අද උක්කුවා නැතෙයි… 
ඌට එගොඩ ගියා… කරෝලිස් මුදලාලිගෙ පොල් බාන්ට… 
ආ යමන් යමන් එහෙනම්…
ඩිංගිරාළ උක්කුවාගෙ අඹුව සමග කයියක් දාගෙන කුඹුරු පැත්තට ඇදුනි. 
උදේ වරුව වුවද අව්වේ අඩුවක් නැත. තවත් බැදීමට නියර කොටන් කිහිපයක් ඇත. ඩිංගිරාළ කඩිසරය වැඩ වේලාවට හේ මහන්සිය නොබලා වැඩකරයි. පැය කිහිපයක් තද අව්වේ වැඩ කලද ඔහුට මහන්සියක් නැත. බැදිමට තිබූ නියර කෙටි බැද අවසන් කල හෙතෙම වතුර උගුරක් බී දඹ ගස් හෙවනේ ගිමන් හරිමින් උන්නේය. 
ඌයි අම්මා… අනේ අම්මා…හ්… 
එකපාරට ඇහුනු විලාපයකි. ඒ බිසෝ බව තේරුන් ගැනීමට ඩිංගිරාළට වැඩි වෙලා ගත නොවුනි. 
බිසෝ… බිසෝ… මොකදෑ උනේ… 
හේ හනිකටඑහා කුඹුරට දිව්වේය. බිසෝ බිම වැටී උන්නාය. ඈ කකුල අල්ලාගෙන විලාප දේ.
බිසෝ ඇයි ඇයි බං…
අනෙ මගෙ කකුල පෙරලුනා… ඉන්ට බැරියෝ…
ඩිංගිරාළ ඈගෙ කකුල දෙස බැලීය. චීත්ත රෙද්ද උඩ ගොසිනි. කලවා එලියට පැන ඇත. ඈ ගේ බෙරිහන් දීමේද අඩුවක් නැත. ඩිංගිරාළට කල්පනා කිරීමට කාලයක් නොවීය. හේ වහා ඈ ගේ බදවටෙන් අත යවා උස්සා ගත්තේය. ඔහුට මෙය පුරුදු නැත. හේ කෙදිනකවත් පිට ගෑනියෙකුට ලං වී නැත. නමුදු බිසෝ දැන් ඔහුගෙ තුරුලේය. ඔහුට ඈ ගේ ස්පර්ශය නුපුරුදුය. 
ඩිංගිරාළ වහාම ඈ පැල් කොටය තුලට ඔසවාගෙන ආවේය. නිසි වු යාමයේ ඩිංගිත්තක් ඇල වී සිටීමට සෑම පැල්කොටයක චාගේම ලෑලි ඇදක් තිබේ. හේ බිසෝව ඇද උඩ වැතිරුවේය. 
අනේ උඹටත් කරදරේ නේද…
මේක කරදරයක් නෙවේ බං… කෝ පොඩ්ඩක් කකුල දිගෑරපන්…
කකුල පැත්තට පෙරලී ඇත. 
උඹ නියර පල්ලෙන්වත් පත බෑවුනාද…
ඔව් අඩිය තියද්දිම රූටලා ගියා… අම්මා… 
කුඹුරෙ නියරෙ වැඩ කොරද්දී මේවා සුලඹ සිදුවීම්ය. ඩිංගිරාළටගේද කීප විටෙකම කකුල පෙරලී ඇත. පලපුරුද්දෙන්ම ඔහු මෙය නිවැරදි කිරීමට දනී.
චුට්ටක් වේදනාදෙයි… ඉවසන් ඉදින්…
හේ බිසෝගේ කකුල අතගෑමට ගත්තේය. හෙමි හෙමින් දෙපසට කොට සැනින් 'කටාස්' සද්දෙට පෙරලත්ම බිසෝට මූත්රා පිට නොවුනා පමණි.
ඌයි අම්මෝ…හ්… 
ඈ බෙරිහන් තලා ඩිංගිරාළන්බදාගත්තාය.. ඔහුට කරකියාගන්ට දෙයක් නැත. කකුල නිවැරදි ඇට වලල්ලට වැටෙත්ම වේදනාව පහවිය.. නමුදු ඈ තාමත් ඩිංගිරාළ බදාගෙනය. ඩිංගිරාළගේ ඇස් කෙලින්ම නතර වූයේ බිසෝගෙ තන මණ්ඩලයේය. රත් වු දෙතනෙ උනුහුමට ඔහුගේ සිතැගි නොසන්සුන් වු සේය. බිසෝ එතනා තරං සුන්දර නැත. ඈ කලු ගැහැනියෙකි. නමුදු අවලස්සන නැත. එතනාගෙ තරං නැතත් ඈටත් ව්ශාල දෙතනක් ඇත. 
කාරි නෑ බිසෝ… දැන් හරිද…
චුට්ටක් ඉදින් නැගිටගන්ට පුලුවන්ද බලන්ට… 
ඈ අමාරුවෙන් නැගිටීමට උත්සහ ගත් යාමයේ සමබරතාව ගිලිහී ඩිංගිරාළගෙ පපුවට බරවිනි. හේ අපහසුවෙන් සිතැගි පාලනයට උත්සහ ගත්තේය. අමුඩ කෙටිය අස්සේ යගදාව රත්වී ඇත. බිසෝට මෙය දැනුනි. ඈ ට ඩිංගිරාළ ගැන ආශාවක් උපන්නේය. හේ එතනා ට බොහෝ සේ ආලය කරන බව ඈ දනී. නමුදු දැන් ඈ ගිනියම් ඇත. ඩිංගිරාළගේද විරොදයක් නැති හැඩය. ඈ ඔහුට තවත් සමීප විය.. බිසෝ ගෙ උනුහුමෙන් ඩිංගිරාළ අන්ද වී ඇත. ඈද මිදෙන පාටක් නැත. උල් ව ඇති තන පුඩු පපුවෙ ඇනෙන විට දැනෙන්නේ මිහිරකි. අවට පරිසරයේ කිසිවෙක් නැතිබව හේ දනී. මොහොතින් මොහොත ප්‍රානවත් වෙන යගදාවට කුහරයක පහස අවැසිය. එතනාගෙ අසනීපය නිසා දින කිහිපයක්ම අඹුසැමි ඇසුරක් නැති ච දිවි ගෙවූ ඩිංගිරාළ ට දැන් නම් ඉන්ටම බැරි ය.
පපුවෙ ගුලි වි උන් බිසො හෙමින් උඩ බැලීය. ඩිංගිරාළ ඈ දෙස බලා හිදී. දෙදෙනාම කතා නැත. බිසෝගෙ සුරත පහලට වැටිනි. ඈ හෙමින් සීරුවේ අමුඩ කෙටිය ඇතුළට අත දැමීය. එය විශාලය හොදින් රත් වී ඇත. යගදාවේ උනුහුම ඈගෙ සිතුම් බිද දැමීය. සෙමින් හොලවත්ම ඩිංගිරාළගෙ කෙදිරි බිදිනි. ඔහුට තවත් ඉවසා සිටිය නොහැක. බිසෝගෙ සුරතින් යගදාව සැනසේ.
බිසෝ… ආහ්… උඹ මේ මොන සංතෑසියක්ද කරන්නේ…. 
හේ කෙදීරිය. 
මනාපයි නේද දෙයියා… මට මේක දියන්…
අකපැයි බිසෝ… ඉන්තේරුන්වෙන්ම අකපැයි…
අනේ තවත් මුකුත් කියන්ට එපා… ම්හ්…. 
බිසො හෙමින් පහත් විය. ඈ අමුඩ කෙටිය තුල තිබු යගදාව උරා බීමට ගත්තාය.
ඩිංගිරාළට අමා සුචයක් දැනුනද එතනා සිහිවේ. බිසෝගෙ පහසින් එතනා මැකීයන සේය. ඈ හෙමි හෙමින් ඩිංගිරාළච අවනත කර ගත්තාය. යගදාව හොදින් තෙතමාත්තු කල බිසෝ චීත්ත රෙද්ද ගලවා දැමුවාය. තලෙලු කලවා මැද එකම මයිල් බූවකි. රහස් කුහරයක් තිබෙනවාද කියාවත් නොපේනේ. එය දකිනා ඩිංගිරාළගෙ යගදාව ආශාවෙන් ගැහේ. 
හැට්ට කෑල්ලද ගලවා දැමු බිසෝ විසිරුනු කොන්ඩ ගස් එකට බැදගත්තාය. ඇගේ කිහිල්ලේද සෑහෙන මයිල් ගොන්නකි. ඩිංගිරාළ වහා බිසෝව තුරුල් කරවා ගත්තේය. ඔහුට තවත් ඉවසා සිටිය නොහැක. 
බිසෝ… 
ම්ම්හ්…
ඇලවෙයන්…
හේ බිසෝව ලෑලි ඇද උඩ බුදිකරවා උඩට නැග්ගේය. ඈද කකුල් පලල් කොට සැරසුනි.පන ගසා දගලන යගදාව මයිල් බූව පීරාගෙන ඇතුල් වූවේය. 
ආහ්… බිසෝ… 
ඩිංගිරාළ කෙදිරිගා ඈට තුරුල් උනි. සිය රහස් කුහරය පුරවා දණ්ඩ බහිනා විට බිසෝගෙ හිත සතුටින් ඉපිලිනි.
මයෙ දෙයියා… ම්ම්හ්… තදේට ගහපන්… 
ඈ ඩිංගිරාළගෙ දෙතොල සිප ගත්තාය. බිසෝගේ කිහිලි බූව අස්සෙන් දහඩිය ගද හමයි. එය ඩිංගිරාළගෙ හැගීම් ශක්තිමත් කරයි. හේ වැරෙන් පහර දෙයි. දෙදෙනාම එකට වෙලී කෙදිරි බිදී. ඈ ඩිංගිරාළට සිය තන උරා බීමට දී ඔහුව තවදුරටත් නතුකරවා ගත්තාය. ලොකු තනයක පහස විදින හේ තන පුඩු සපමින් උරාබොයි. බිසෝගේ කෙදිරිල්ලේ නිමාවක් නැත. ඕ ඩිංගිරාළගෙන් ලැබෙනා පහස හොදින් විදගනී. 
ඔහුගේ යගදාව ඉතා විශාලය. එය සිය රහස් කුහරය කලතවා දෙන පහරට නිතැතින්ම කෙදිරි බිදේ. 
ඕ…හ්… දෙයියාහ්… ම්ම්ම්..හ්… 
ඈ ඩිංගිරාළ ගෙ ඔලුව අතගෑවාය. හේ තවමත් තන උරා බොමින් පහර දෙයි. බිසෝගේ කුහරය හොදින් උනුහුම් ව ඇත. ඩිංගිරාළගෙ පහරට එය තවත් රත් වේ. යගදාවේ කාවදිනා ගිනියමෙන් දැනෙනා සතුට විස්තර නොහැක. හේ තවත් වේගවත් වෙයි. 
ආ…හ්… බිසෝ…
ඩිංගිරාළගෙ ධාතු පිටවීම ලංඋනි. ඔහුගේ ජවයද වැඩිවේ. 
එලියේ හලපන් දෙයියා…. 
ඩිංගිරාළ කෙදිරි ගගා ධාතු පිට කලේය. ආසාවට තැලුවද ධාතු ගිය පසු ඩිංගිරාළට වරදකාරි හැගීමක් දැනුනි. බිසෝ තවමත් හෙලවැල්ලෙනි. ඕ ඩිංගිරාළ දෙස බලා හිදී.
ඇයි මයෙ දෙයියා… උඹ තරහද මා එක්ක…
තරහක් නෑ බං… ඒත් මගෙ හිතට හරි නෑ…
දැන් ඕක අමතක කරාපන්… ඉදගනින්කො මං කහට උගුරක් ලෑස්ති කොරන්නම්…
 
එතනාට තවමත් සුව වී නැත. දවල් වරුවෙ වෙදරාල දුන් බෙහෙත් වට්ටෝරුවට පසු ඈට නින්ද ගොසිනි. ඩිංගිරාළ පිල් කොටයට වී විටක් හපමින් සිටී. ඔය අතරෙ කිරි පැනි මුලකුත් උස්සාගෙන උක්කුවා පැමිනෙනවා හේ ඈත තියාම දුටුවේය. 
ආනේ උක්කුවෝ… මොකද මේ තෑගි බෝග උස්සාගෙන… 
මං මේ එතනා බලන්ට කියලා ආවෙ… ඩිංගිරාළ අසනීපයි කීවාට එන්ට වෙලාවක් උනේ නෑනේ… 
ආ ඒකට මක් වෙනවද… තාම නිසි සුවයක් නෑ උක්කුවෝ…
හැබෑට කෝ දැන් එතනා… 
ඔන්න භාන්සි වෙලා උන්නා… වරෙන්කෝ…
ඩිංගිරාළ උක්කුවා සමග එතනා සමීපයට පැමිනියේය.
එතනා… මයෙ මැණිකෙ… මේන් උක්කුවා ඇවිත් උඹව බලන්ට… 
ඕ දෑස් විවරකලාය.
ආ උක්කුවා… උඹ ආවද බං…
දැන් කොහොමැයි… 
හිස කකියනවා උක්කුවෝ…
මං කහට උගුරක් ලෑස්ති කොරන්නං…. 
ඩිංගිරාළ කුස්සිය පැත්තට ඇදුනි. කුඹුක් ලිද අසල වූ සංතෑසියෙන් පසු උක්කුවාට එතනා නැතිවම බැරි විය. හේ දින ගානක් මාන බැලුවද අවස්තාවක් නොවීය. අසනීප වුවද ඈගේ සුදු මූන සිප ඇගට ගොඩවීමට සිතේ. එතනාට සිදු වු ඇබැද්දිය ඈ ඩිංගිරාළ සමග පවසන්නේ නැති බවහේ දනී. එසේම මේ පිටුපස සිටින්නේ තමා බව එතනා ද නොදනී. නමුදු එදා ඈ කෙදිරිබිදි තාලෙන් සුවයක් විදි බව උක්කුචා තේරුන් අරන් උන්නේය. ඩිංගිරාළ තවමත් ප්‍රමාදය. 
වෙදා ගේ බෙහෙත් ගුනයි… උඹට ඉක්මනින් සුව වෙයි… 
එහෙම උනොත් හොදා… වැඩ ගොඩයි… ම්ම්ම්… 
නාන්ට එපා කීවද…
ඔව් බං… දින දෙක තුනක් ඉන්ට කීවා…
ඒක හොදා කුඹුක් ලිදෙන්ම නාපන්… ඒකේ රසේකුත් තියනවනෙ… 
උක්කුවා හිනා වී කීව තාලෙට ඈගේ හිත සංකාවෙන් පිරිනි. 
මො…මොකක්ද බං ඒ හරුපෙ… 
ගොම්මන් යාමෙ ඒ පැත්තට වරෙල්ලාකො… 
එසැනින් ඩිංගිරාළ ආවේය. ඉදා උක්කුවෝ කහට ටිකක් බොමු… 
(දෙයියනේ එහෙනම් එදා හදි කලේ උක්කුවාද… නැත්තන් ඌ සංතෑසිය දැක්කාවත්ද…) 
එතනා දෙලොවක අතරමං විනි. ඩිංගිරාළ සමග මේ ගැන පැවසිය නොහැක. හේ ඉක්මනින් කලබල වෙන බව ඕ දනී. ඉන් සිදුවන්නේ ගමේ උන් පවා මේ දේවල් දැනගැනීමය. අනික් අතට එහි මිහිරක් නැතුවාද නොවේ. දැලි පිහියෙන් කෑවාද කිරි රහය. ඈ මොහොතක් දෑස් පියා කල්පනා කලේය. ගොම්මනේ වුවද ඈ ට සංතෑසිය හොදින් මතක තිබුනි. 
හේ අඩි 5 5ක් පමන උසය. උක්කුවාද ඒ වගේ උසය ගොඩක්ම සුදු නැත. තරමක් හීන්දෑරිය ඈට සැනින් යමක් සිහිවිය. ඌගේ කලවයේ අගලක පමන කැපුම් කැලලක් තිබුනි. හේ උක්කුවාම නම් කෙසේ හෝ කලවය බැලිය යුතු බව ඈ තේරුම් ගත්තාය. 
දෙතුන් දොහක්ම ගතවිනි උක්කුවාට හොරෙන් බිසෝත් එතනාට හොරෙන් ඩිංගිරාලත් පැල්කොටෙ අඹුසැමි පහස විදිනා කාරනේ සියලොටම රහසක් විය. එතනාගෙ සුවයෙන් පසු ඈ ද කුඹුර වෙත ආචාය. උක්කුවාත් බිසෝත් උදේම වැඩට බැස ඇත. 
ආ එතනෝ… දැන් කොහොමෙයි උඹට… 
දැන් නම් හොදයි බිසෝ… තව බේත් වේල් කීපයක් තියෙනවා…
උබ ආව එක හොදා… ඩිංගිරාළත් පාලුවෙන් උන්නෙ…
බිසෝ පැවසුවෙ හිතකින් නොවේ. වරුවක් යනතුරු දෙන්නා දෙගොල්ලෝ හනි හනිකට වැඩ කලේය. එතනා උන්නේ යුග ගැන විමසිල්ලෙනි. ඉර මැදියමේ හේ පැල්කොටයට ගොස් කෙටි නින්දක් ලබන බව ඕ දනී. 
අප්පා මහන්සි… මං පොඩ්ඩක් ඇල වෙන්ට යනවා බිසෝ…
එතනා බලාපොරොත්තු වූ යාමය උදා විනි. නමුදු බිසෝ මෙන්ම ඩිංගිරාළ ද හිදිනා නිසා ප්රශ්නයකි.
ඒයි මගෙ එලවලු කොටුවට ගිරච් ඇවිත් ද කොහෙද… ඔය සද්දේ… 
ඇගේ කොටුව තිබුනෙ වෙල පාමුලය. එතනාට අවැසි වූයෙ ඩිංගිරාළ මොහොතකට පහලට යැවීමටය. 
හ්ම්ම්… ඉදිනකො මං බලලා එන්නම්…
බංඩක්කා ටිකකුත් කඩාගෙන වලරෙල්ලා. මං තේ කහට ටිකක් ලෑස්ති කරන්ට යනවා. ඩිංගිරාළ තනිවම පහලට යන හැටි බිසෝ ට පෙනුනි. එතනාද පැල්කොටේ පැත්තට ඇදේ. මෙය ඩිංගිරාළ හා තනිවීමට හොද අවස්තාවකි. ඈ හීන් සීරුවෙ කැලෑ මායිමෙන් කුඹුරු පාමුලට ඇදුනි. එතනා පැල් කොටයට විත් කේතලය ලිප තැබීය. 
ඩිංගිරාළ පෙනෙන්නට නැත. බිසෝද නැත. ඈ හීන් සීරුවෙන් උක්කුවාගෙ පැල් කොටයට ඇදුනි. ඌ තද නින්දකය. අවට කිසිවෙක් නැති බව ඕ සැක හැර දැනගත්තාය. එතනාට බියක් නැතුවාද නොවේ. නමුදු ඈට හිත සුද්ද කර ගැනීමට අවැසිය. ඕ හෙමින් උක්කුවාට කිට්ටු විය. අමුඩ කෙටිය අස්සෙ පොට්ටනිය වෙත අත යැවු ඈ එය ඔසවා දැමුවාය. එතනාට හික් කියවිනි. උක්කුවාගෙ බාවාට දකුනු කලවයේ කැපුම් කැලලකි!
එතනාට ලැජ්ජාවක් මෙන්ම බියක් ද දැනුනි. කෙසෙ සිදු වුවද ඈ උක්කුවා සමග බුදිවැද හමාරය. නිසොල්මනෙ වුවද බාවා විශාලය අවුරුදු ගානක භාවිතය නිසාදෝ නහර පෑදී දරදඩුව ඇත. පොට්ටනියෙන් හමනා කුයිල ගද ඈට දැනුනි. එදා දැනුනු රස මිහිරේ පහස සිහිපත් වුවද දැන දැනත් වලේ වැටීමට ඈට සිත් නොවුනි. උක්කුවා අවදිකර බැන වැදිමට සිතුනද එය මහා විනාශයක ආරම්භය බව එතනා තේරුම් ගත්තාය. හොදම දේ කිසිත් නොදන්නා ලෙස මගහැර යාම බව වටහා ගත් ඕආපසු හැරෙත්ම සද්දෙට කිවිසුමක් පිට විය. 
ඈ වහා කලබල වුවද උක්කුවා අවදි වි හමාරය. ඔහුගෙ බාවා තවමත් එලියේය. 
එතනා උඹ උඹ මගෙ බාවා බලන්ට ආවාද…
ඈ යන්ට තැනුවද උක්කුවා ඉක්මන් විය. හේ වහා ඈව තුරුලට ගත්තේය. 
අතෑරපන් මං ඔක්කොම දන්නවා… එදා මට හදි කලෙ තො කියලා මං දන්නවා උක්කුවො… මං මේ සංතෑසිය බිසෝ ට කියනවා… 
ඉතින් කියාපන්… උබ මේවා එලි කරොත් ඩිංගිරාල හැසිරෙන හැටිදන්නවානෙ… හෙට වෙද්දි මුලු ගමම දැනගනී.
උක්කුවාගෙ කතාව ඇත්තය. ඈ ඩිංගිරාලගේ තරම දනී. උක්කුවාගෙ පහසින් මිදීමට අවැසි වුවද හිත එක්තැන් නැත. ඕ යටි සිතින් ඌගෙ පහසට මනාපය. 
ම්ම්… මැණිකේ... උඹ ගාව තියෙන සුවද… 
උක්කුවා බෙල්ල සිප ලෙවකයි. ඔහුගෙ යගදාව පන ගසා එන අයුරු එතනාට දැනුනි. 
අනෙ උක්කුවා මට යන්ට දියන්… 
ඈ දැගලුවද ඔහුගෙන් මිදීමක් නැත.
කොහෙ යන්ටද රන් කදේ… උඹ ආවෙ මයෙ බාවා බලන්ට නොවෑ… 
නෑ නෑ… උඹ ඕක බිසෝ ට පෙන්නා ගනින්… අපෙ උන්දෑ ඒවි අනේ මාව අතෑරපන්…
ඩිංගිරාළ පැමිනියහොත් මහා වින්නැහියක් වෙන බව උක්කුවාට වැටහුනි. නමුදු ඈ නිකම්ම පිටත් කොට හැරීමට සිත් නොදේ. එහෙනම් මයෙ බාවා උරා බීලා පල. ඈගේ කනට කර පැවසීය. එතනාට වෙන මගක් නොවිනි. ඕ වහා වටපිට බලා පාත් විය. 
මතක තියාගනින්… මෙව්වා පුරුද්දක් කොර ගන්ට ඔට්ටු නෑ…
එතනාගෙ හැට්ටය පාත් කල උක්කුවා විශාල දෙතන මුදාහැරියේය. ඕ රවා බලා යගදාව කට තුලට ගත්තාය. දහඩියත් කුයිල ගතියත් නිසා අඹුල් ගතිය වැඩිය. හෙමි හෙමින් උරා බොද්දී ඈට දැනුනේ මිහිරකි. රත් චු යගදාව තව දුරටත් ඉදිමෙයි. කෙල පිඩක් මුදහල එතනා සූප්පමින් උරා බීමට ගත්තාය. ඇට වලල්ල ලොවමින් ඈ දුන්නේ සැබෑම සුදියකි.
 
ආ…හ්… එතනෝ… ම්ම්හ්… අම්මා…හ්… ඌ...හ්… 
සුව මිහිරි දරාගත නොහැකි කල උක්කුවා කෙදිරි ගෑවේය. උගුරු දන්ඩටම ගෙන කරනා සූප්පුව සැබැවින්ම ආශ්වාදජනකය. එහි පහස ඔහුගෙ ශරීරය පුරා දුවයි. කලවා දෙකෙන් අල්ලාගත් එතනා ආශාවෙන් උරාගෙන ගියාය. පහුගිය දින කිහිපයේ යගදාවක උනුහුම නොලද ඈ ට එහි අඩුව තදින්ම දැනී තිබුනි. සිය රහස් කුහරය පොපියෙමින් තිබෙනා බව ඕ දනී. උක්කුවාගේ කෙදිරිය දිගටම පවතී ඔහුට තවත් දරාගත නොහැක. 
අනේ අම්මා…හ්…
හේ කෑ ගසමින් එතනාගෙ කෙස් වැටියෙන් අල්වා ගත්තේය. උක්කුවාට ධාතු පැනිමට ආසන්න බව ඕ දනී. නමුදු ඈ ට හෙලවීමටවත් නොහැක. 
ඌහ්……
එසැනින්ම ධාතු පැන්නේය. උක්කුවා කෙස් වැටියෙන් අල්ලාගෙන කෑගසයි. නිමා නොවෙන ධාතු ගග එතනාගෙ උගුරු දන්ඩෙන් පහලට ගලා ගියේය.

මීලග කොටහින් හමුවෙමු...

#සිංහල_වැල_කතා    #welakatha    #වැලකතා    #wela    #බඹරතැන්න