අසනි වැහි

අසනි වැසි

කැමිපස් අවුට් වෙලා ඉස්සෙල්ලාම මට ගුරු පත්වීමක් ලැබුනෙ අම්පාර ඉදලා හැතැප්ම දහයක් විතර ඈත හද්දා ගමක ඉස්කෝලෙක. තනිකඩයා හිංද දුෂ්කර පාසැල ප්‍රශ්නයක් නැති උනාට එකම ගැටලුව වුනේ නවතින්න තැනක් හොයා ගන්න එක. 

තැන් දහයක් දොලහක් බලල අන්තිමට හිතට ඇල්ලුවෙ ඉස්කෝලෙට හැතැප්මක් විතර දුරින් තිබ්බ තැපැල් නෝනගෙ ගෙදර. ඒකත් මහලොකු ගෙදරක් නෙවෙයි. ලයිට් වතුර නෑ, උළු වහපු කාමර තුනක පොඩි ගෙයක්.

ගමේ තැපැල් කන්තෝරුවෙ නාලනී නෝනගෙ ගෙදර ඉස්සරහ කාමරේ අස්පස් කරල මට දුන්නෙ ඉස්කෝලෙ මහත්තයෙක් හිංද ලොකු විශ්වාසයක් තියාගෙන.

ඒ ගෙදර හිටියෙ නාලනී නෝනයි, එයාගෙ වයස 16 ක් විතර වෙන දුව මලී යි, පුතා චානුක යි විතරයි. නාලනී නෝනගෙ මහත්තයා දයාපාල වැඩ කරන්නෙ හමුදාවෙ, එයා ගෙදර එන්නෙ මාසෙකට දවස් දෙක තුනක් විතරයි. ගෙදර ආරක්ෂාවටත් එක්ක පිරිමියෙක් ඉන්න එක හොදයි කියල එයත් මම ඉන්නවට කැමති උනා. 

නාලනී නෝනා වයස හතලිහ පැනපු ටිකක් පෙනුම තියෙන කඩිසර ගෑනියෙක්. ළඟ පාත කෑම කඩයක් නැති හිංද මට තුන් වේලම කන්න දෙන්නත් කැමති උනා. 

මාසයක් දෙකක් යනකොට මම නාලනී නෝනගෙ පවුලේ කෙනෙක් තරමට හිතවත් වුනා. දුවයි පුතයි මගෙන් පාඩම් අහගන්න එහෙමත් ලංවුනා. සති අන්තෙ මම ගෙදර ඇවිත් ආපහු යනකම් මග බලාගෙන ඉන්න තරමට ඒ අය මට දැන් ලඟයි.

 

මටත් ටික දවසක් යනකොට ඒ ගම පුරුදු වුනා. අහල පහල හැම තැනම හිටියෙ දුප්පත් ගොවිතැන් කරන මිනිස්සු. ගමේ තිබ්බ පොඩි වැවෙන් තමයි මිනිස්සු නාන්නෙ මමත් පුරුද්දක් විදියට සවස හැමදාම යනව වැවට නාන්න. 

දවසක් සවස නාන්න ගියාම මට කලින් වැවට ගිය නාලිනී නෝනා වැවේ කුඹුක් ගහ යට මංකඩේ නනා හිටියෙ. දුවත් එක්කම ගෑනු දෙන්නෙක් නාන තැන මාත් බහින එක හොඳ නෑ කියල හිතුන හිංදයි මම ටිකක් ඈතට වෙන්න තිබ්බ ගහක් පාමුල ඉඳගෙන හිටියෙ.

 

විටින් විට නාලනී නෝනා නාන දිහා බලාගෙන හිටපු මට වෙනද නොදැක්ක ලස්සනක් ඒ ඇඟේ ඇති බව හිතුනා. ඇඟට ඇලවෙච්ච සුදු සරම ඇඟ නිරුවත් කරල. මතුවෙලා පිරුණු තට්ටම් පපුව මගේ හිත උණුසුමි කරලා. ඒ මදිවට මලී නංගිගෙත් වෙනද නැති ලස්සනක් දිය රෙද්දට මතුවෙලා.

දෙන්නම නාලා ගොඩට ආවායින් පස්සෙ මම දියට බැස්සෙ කොට කලිසමක් ඇඳගෙන.

"ආ සරත් මහත්තයා… අද සුනංගු වෙලාද ආවෙ, අපි නාලා අහවරයි…"

"ඔවි නාලනී නෝනා, මට ටිකක් සුනංගු උනා. මම ඉක්මනින් නාගෙන එන්නම්කෝ…"

එදා ඉඳල මම නාලනී නෝනා දිහා ටිකක් උවමනාවෙන් බලන්න පෙළඹුණා. රෑට දුහුල් නයිටියක් ඇඳගෙන කුප්පි ලාමිපුවත් අරගෙන එහා මෙහා යනකොට දිලිසෙන මූන, බෙල්ල, පපුව දකින එක මට සතුටක් උනා. ඒ අතරෙ මලී නංගිත් මගෙන් ගණිතය පාඩමි අහගන්න මේසෙට ආපුවම කර යටින් පේන ලස්සනට මතුවෙන පපු ගැටි කෑදර විදියට බලන්න මම පුරුදු උනා. 

ඒ ගෙදර වැසිකිලිය තියෙන්නෙ ගෙදරට ටිකක් දුරින් වත්ත කෙලවර. හිටපු ගමන් නාලනී නෝනා කුප්පි ලාමිපුවත් අරගෙන වැසිකිලියට ගියාම කාටත් නොපෙනෙන්න කලුවරේම පොල් අතු වට කරල හදල තියෙන වැසිකිලියට හොරෙන් එබිල බලන්න මට ආස හිතුනා. නාලනී නෝනා හැමදාම රෑ නිදා ගන්න කලින් වැසිකිලි යනවම තමයි. 

එහෙම හිතුන දවසක තමයි මම නාලනී නෝනා වැසිකිලි යන වෙලාව බලලා කලින්ම ගිහින් පිටිපස්සෙ ඇටඹ ගහ යට හැංගිලා හිටියෙ. 

එදත් පුරුදු විදියට නාලනී නෝනා කුප්පි ලාම්පුව අතේ තියාගෙන දුහුල් නයිටිය විතරක් ඇඳගෙන වැසිකිලිට ගිහින් ටකරං තහඩුව වහගෙන නයිටිය උස්සලා වාඩිවුනේ පිටිපස්සෙ පොල් අතු ඈත් කරපු හිලෙන් මම ලගටම වෙලා බලං ඉද්දි. බිම තියල තිබ්බ කුප්පි ලාම්පුවෙ එලියට තට්ටම් දෙක පිම්බිලා දිලිසෙනව. නාලනී නෝනා ළඟ තිබ්බ වතුර කලෙන් කෝප්පෙකට ගත්ත වතුර ටික චූ පැත්තට ගහල හෝද ගත්තෙ නයිටිය තනේ ලඟටම උස්සගෙන.

ඒක දැකලා මගෙ ජුංඩා පන ගහල ආවෙ නාගයා වගෙ. මම ඉක්මනින් ගහ ළඟින් පිල ලගට ඇවිත් නාලනී නෝනගෙ කුප්පි ලාම්පුවෙ එලියට වැටෙන්න සරම උස්සගෙන චූ කරනව වගෙ අල්ලගෙන හිට්යෙ කිසිම දෙයක් නොදන්න ගානට. එතකොටත් මගෙ පොල්ල අඟල් අටක් නමයක් විතර ලොකුවට දික්වෙලා.

මම දැක්කා නාලනී නෝනා හොරෙන් මගෙ ජුංඩා දිහා බලන බව මම හදිසියේ දැක්ක. 

"ආ නාලනී නෝනා.. එලියට ආවද. සොරි මම මේ චූ කරන්න කියල එලියට ආවා…"

"ආ සරත් මහත්තයා.. මම ලැටි එකට ගියා. මම බයවුනා එක පාරට දැක්කම…"

නාලනී නෝනගෙ විලියෙන් රතුවෙච්ච මූන මම දැක්කෙ මගෙ දිහා බලාගෙනම ගෙට යනකොට.

දවසක් මහ පාන්දර මට හදිසියේම ඇහැරුනේ කවුරු හරි මගෙ ඇඳ ළඟ ඉන්නව දැනිලා. ඒත් මහ කලබලේට කවුරු හරි මගෙ ළඟ ඉඳලා දිව්වා කියල මට තේරුණා. කවුද මෙි අවේලාවේ හොරෙක්වත්ද… මම සැකේට කෝකටත් කියලා කාමරේ දොර ඇරගෙන සාලෙට ගියේ සද්දයක් නැතිව සීරුවට කකුල් තියලා. වේලාව පාන්දර දෙකට විතර ඇති. මම දැක්කා නාලනී නෝනගෙ කාමරේ දොරත් ඇරල දාලා තියෙනවා. මට සැකේට හිතුනා ඒ වෙලාවෙ නාලනී නෝනා ඇහැරිලා ඉන්නෙ කියල.

"නාලනී නෝනා… නාලනී නෝනා…"

නාලනී නෝනා එලියට ආවෙ කලබලයක් මූනෙ පෙන්නගෙන. හැබැයි මහ පාන්දර සීතලට උනත් ඒ වෙලාවෙ මූන දහඩියෙන් තෙත්වෙලා.

 

"ඇයි ඇයි සරත් මහත්තයා මෙි කලබලෙන්…"

"නෑ නෝනා කවුරු හරි මගෙ කාමරේ ළඟ හිටිය වගෙ දැනුනා. හොරෙක්වත් ගෙට පැනලද කියල බැලුවෙ. බලන්න හොඳට දොරවල් වහලද කියල…"

නාලනී නෝනා කුප්පි ලාම්පුවත් අතින් අරගෙන ගේ හැම තැනම යනවා. ඒත් මට එයාගෙ මූනෙ පෙනුනෙ වෙන බයකින් තැති ගැන්විලා වගේ. මහ පාන්දර උනාට නිදිය ගත්ත පාටක් පේන්නවත් නෑ.

දුහුල් නයිටිය පුපුරල යන්න වගේ පිරුණු තන්දෙක පැද්දෙනවා. මම බැලුවෙ හොරෙන් කීප වරක්ම මගෙ ළඟින් නාලනී නෝනා ගියේ මගේ ඇඟේ ඇතිල්ලීගෙන වගෙ. ඒ ඇස්වල මොකක්දෝ අමුත්තක් මට දැනුනා. වෙලාවක මගෙ ලිංගෙ තට්ටමි අතුල්ලගෙන ගියෙ මගෙ ලේ රත් කරගෙන. බැලුමි වගෙ පිරුණු තට්ටම් ලාවට ඇඟේ වදිනකොට මාර සනීපයි. 

ගෙයි හැම තැනම ඇවිදිල බලපු නාලනී නෝනා, 

"සරත් මහත්තයා නිදා ගන්න. හිතේ සැකේ වෙන්න ඇති. මගෙ දොර ඇරල තියෙන්නෙ සරත් මහත්තයා හදිසියක් නම් කතා කරන්න…"

ඒ වචන ඇතුලෙ, බැල්මෙ මොකක්දෝ රහසක් ලියැවිල තියෙනව. ඒත් මට දීලා තියෙන ගෞරවයනීය පිලිගැනීම හිංදා අහිතක් හිතෙයි කියල බයට මම ඇත්තටම කෙලින් බැලුවෙවත් නෑ. 

ඒ සිද්ධිය වෙලා දවස් දෙක තුනක් යන්න ඇති, තවත් දවසක මහ රෑ ආයෙත් මට දැනුනා කවුරු හරි මගෙ කාමරේ ඉන්නව කියල. හුස්ම ගන්න හඬ පවා ඇහෙනවා. කාමරේට වැටෙන හඳ එලියට ඡායාව වගෙ මට පේනවා දොර ළඟ කවුරු හරි මගෙ දිහා බලන් ඉන්නව කියලා. මම නිදි වගෙම ඉඳලා පොරවගෙන හිටිය සරම ඈත් කරල යන්තමි ඇහැ ඇරලා බලාගෙන හිටියෙ මොනවද මේ වෙන්නෙ කියලා. 

හත් දෙයියනේ… ඒ නාලනී නෝනා උළුවස්සට හේත්තු වෙලා තනයක් එලියට දාගෙන මිරික මිරිකා නයිටිය බඩ ගාවටම උස්සගෙන අනිත් අතින් එයාගෙ යටි බඩයි කිම්බයි අතගානවා. පැහැදිලිව නොපෙනුනත් ඒ ගැඹුරු හුස්මෙ හඬින් එයා ඉන්නෙ මෝල උපරිමේට නැගල කියල තේරෙනවා.

පව් ගෑනි… මනුස්සයා නැතුව තනියම ඉඳලා පිස්සුවෙන් වගෙ ඇත්තෙ. මගෙ දිහා බල බල තනියම ආතල් ගන්න එකේ මට නිකමට වචනයක් කිව්වනම් ඉවරනෙ දෙයියනේ.

නාලනී නෝනා ගන්නසැප හොරෙන් බලාගෙන ඉඳලා මටත් මෝල. නිදාගෙන හිටපු ජුංඩා නාගයෙක් වගෙ පන ගහල බලං ඉද්දි ලොකු වෙනවා. මම නින්දෙන් වගෙ සරම ඈත් කරගෙනම කෙලින් වෙලා තියෙන ජුංඩා පේන්නම උඩුමැලිව වැතිරුනේ නාලනී නෝනා දිහා හොරෙන් බලාගෙන.

 

කටත් ඇරගෙන පුදුමයෙන් බලාගෙන ඉන්න නෝනගෙ අත වේගයෙන් ගැස්සෙන බව දැක්කා. චහ්… චහ්… සද්දෙ එන්න එන්නම වැඩියි. නෝනට කෙඳිරි ගෑවෙනවා. ඒ සද්දෙ නෝනා ඇඟිල්ලක් කිම්බ ඇතුලටම දාගෙන කරන වෙිගෙන් එන සද්දෙ දෙයියනේ. මටත් දැන් ඉන්නම බෑ, මොකද කරන්නෙ නෝනට කතා කරනවද. එහෙම හිතලා මම හැරුනා විතරයි කලබල වුනු නෝනා පුටුවකුත් පෙරලගෙන කාමරේට ගිහින් දඩාස්ගාලා දොර වහගන්න සද්දෙ ඇහුණා. 

එදා එලිවෙනකම් මම හිටියෙ නින්දත් නොනින්දත් අතර. නින්ද යාගෙන එනකොට නාලනී නෝනා මට තුරුල් වෙලා ඉන්නව කියල මට දැනෙනව.

පහුවදා උදේ කෑම මෙිසෙදි මට කෑම එක බෙදද්දී නාලනී නෝනා හිටියෙ විලියෙන් රතුවෙලා. ඒ බව මට හංගන්න පුදුම අමාරු උත්සාහයක එයා ඇඹරුනේ බැරිම තැන.

 

"සරත් මහත්තයා අද මම නිවාඩු, ටිකක් සනීප නෑ…"

"ආ ඒ මොකද නෝනා.. අසනීපනම් බෙහෙත් ටිකක් ගෙනාවනමි හොඳයිනේද…"

" නෑ මහත්තයා.. ටිකක් නිදා ගත්තම අඩුවෙයි…"

මට හිතුනෙ නාලනී නෝනා මට මොකක්දෝ ඉඟියක් දුන්න කියල. දුවයි පුතයි මම යනකොටම ඉස්කෝලෙ යන්න පිටත්වුනා. මම ඉස්කෝලෙ ලඟටම ගිහින් බොරුවට බඩේ අමාරුවක් කියල ලොකු සර්ට දඅනුම් දීලා ආපහු නවාතැනට ආවෙ ගිය පයින්ම වගෙ. ඉස්සරහ දොර වහල තිබුනට ලොක් කරල තිබුනෙ නෑ. මම ගෙට ගිහින් කාමරේට යන අතරෙ නිකමට බැලුවෙ නාලනී නෝනාගෙ කාමරේ දොර යන්තමට ඇරලා. මම සද්දෙ නෑහෙන්න දොර ලඟට ගිහින් දොර අස්සෙන් හොරෙන් බැලුවා.

දෙයියනේ නාලනී නෝනා අමු හෙලුවෙන්ම කොට්ටෙ කකුල් දෙක මැදට තදකරගෙන තන් දෙක මිරික ගන්නවා. ඇස් දෙක පියාගෙන යාන්තමට කෙඳිරිගාගෙන දඟලන විදියට නිකම්ම මෝල් වෙනවා. හිටපු ගමන් කකුල් දෙක ඈත් කරගෙන මවිල් පිරිලා තියෙන කිම්බ ඇතුලටම ඇගිල්ල දාන්නෙ තට්ටම් ගස්ස ගස්සා. 

ඒ කලබලේ තමයි නාලනී නෝනා දොර ළඟ ඉඳන් බලාගෙන ඉන්න මාව දැක්කෙ. එතකොට මමත් හිටියෙ නෝනා දිහා බලාගෙන කලිසමේ ෂිප් එක පාත් කරලා එලියට ගත්ත ජුංඩා පදමි කර කර.

 

"හත්දෙයියනේ… සරත් මහත්තයා ඇයි මේ…"

විලියෙන් රතුවෙච්ච නෝනා ඇඳෙන් නැගිටලා හෙලුවෙන්ම ගවුම අතට ගන්නකොට මම ඉස්සරහට පැනලා නෝනව තුරුල් කර ගත්තෙ කෑ ගහන්න බැරි විදියට කට මගෙ තොලෙන් හපාගෙන.  කලිසමෙන් එලියට ගත්ත ජුංඩ නෝනගෙ කකුල් දෙක මැදට තද කරගෙන අතට අහුවුනු තනේ මිරිකගෙන තත්පර ගානක් දඟලනකොට මටත් වඩා වැරෙන් නෝනා මාව බදාගෙන. 

"ඇයි රත්තරං මහත්තයා මාව තේරුමි ගන්න මෙච්චර කල් ගියේ. දෙයියනේ මම තනියම කොච්චරම විඳෙව්වද. මේ රත්තරං ඇඟ දිහා බලාගෙන මම රැයවල් කීයක් දුක් වින්දද…"

"ඇයි නෝනා මට කිව්වෙ නැත්තෙ. මම කොහොමද නෝනට ලංවෙන්නෙ, මම ඕනකම තිබ්බත් බයෙන් හිටියෙ…"

"කමක් නෑ රත්තරනේ… දැන් හරි මාව තේරුම් ගත්තනෙ. ඉන්න මං දොරවල් වහල එනකම්…"

නෝනා හෙලුවෙන්ම දිව්වෙ දොර වහන්න. ආපහු ඇවිත් මාව ඇඳට පෙරලගත්තෙ වියරුවෙන් වගෙ. මගෙ ඇඳුමි ගැලෙව්ව නෙමෙයි ඉරල විසිකරා. නෝන ප්‍රාණවත් වෙචිච මගෙ ජුංඩා කටට අරගෙන ඉරුවෙ කෙදිරිගගා.

ළමයි ඉස්කෝලෙ ඇරිල ගෙදර එනකම්ම නාලනී නෝනයි මමයි හෙලුවෙන්ම ඇඳේ පෙරලිලා කීපාරක් කරාද කියල මතක නෑ. කෙලින් හිටගන්න පන නැති වෙනකම් මාව නෝනා උරා බිව්වෙ පිස්සුවෙන් වගෙ.

එදා ඉඳල නාලනී නෝනගෙ මහත්තයා නිවාඩු ආපු දවස් දෙක තුන හැරෙන්න නාලනී නෝනා රැය ගෙව්වෙ මගෙ තුරුලෙ. නාලනී නෝනා නිතර කියනව මගෙන් ලැබෙන තරමි සැපක් මහත්තයා දෙන්නෙ නැලූ. සමහර දවස් වල මහත්තයා නිවාඩු ආපු දවසක උනත් මහ පාන්දර මගෙ ළඟ පැයක් හරි බුදියල යන්න නෝනා අමතක කලේ නෑ.

මම දැන් නිවාඩුවකටවත් ගෙදර යන්නෙ නැති තරම්, ඒ තරමටම මට දැන් නෝනා නැතුව ඉන්න බෑ කියල හිතෙනවා…

නිමි.